Start › Blogs › Gast's blog

gaat weer slechter...

afbeelding van Gast
Zat, 27/07/2013 - 07:42 — Gast (of verwijderd)

dacht dat ik zo sterk was... nu weer even een mega dip.
Ik denk terug aan al die momenten dat het mis ging tussen ons. Het ergste, het vernederendste vind ik nog: het niet aangeraakt worden. Het aangeven naar hem toe, hou me dan gewoon even vast. En hij die met zijn rug toe naar me toe ging liggen, en als ik te lang aanhield, begon te snauwen. Terwijl het gewoon genoeg was dat hij me dan op dat moment gewoon even vasthield. Daar mocht ik blijkbaar als partner van niet om vragen, dat was te veel. Het gevoel totaal onzichtbaar te zijn. Te praten, en niet gehoord te worden. Niet meer aangeraakt worden. Totaal niet gezien als mens. Elke keer hopen, je best doen om er toch wat van te maken, en geconfronteerd te worden met negativiteit, afwijzing. Je kunt veel zeggen over de interactie tussen ons, en mijn rol daarin. Maar DAT, dat vind ik zo erg. Dat je iemands totale wanhoop ziet, en iemand daar gewoon in laat zitten. Dat doet zo ontzettend veel pijn.

Zat, 27/07/2013 - 08:15 — Moerbei
afbeelding van Moerbei

Dag Petal, Het is een normaal

Dag Petal,

Het is een normaal verschijnsel van ldvd hoor. Ik heb exact gezeten waar jij nu ook zit. Onze relatie toentertijd strandde omdat hij de intimiteit niet meer aan kon. En ik vond dat zo pijnlijk en kwetsend.
Net als jij maakte ik toen de fout om het mezelf te verwijten. Ik was niet aanbiddelijk, leuk of lekker genoeg meer.
Het heeft heel erg lang geduurd voordat ik me realiseerde dat:

a) Ik mijn waarde kennelijk in de handen van een ander legde. Hij wil me niet aanraken? --> ik ben waardeloos.
Nu denk ik daar heel anders over!
b) De acties van een ander voortvloeien uit de emoties van die ander en niet mijn verantwoordelijkheid zijn. En hierbij doel ik op de diepere onderliggende processen. Als iemand essentieel te kampen heeft met bepaalde processen of gevoelens (denk aan gevoelens van ongeluk, leegte, woede, etc) dan spruit dat voort uit de ander. Het feit dat hij je dan niet meer kan aanraken komt dus voort uit hem en niet uit jou. En dan kan het best zijn dat hij de intensiteit van de relatie niet meer aankan (om welke reden dan ook, wellicht triggert het nare gevoelens uit zijn jeugd, raakt het een leemte in hem, of wakker je kanten in hem aan die hij niet aangewakkerd wil zien) maar zelfs in dat geval gebeurt dat proces nog steeds in de ander en is dat zijn verantwoordelijkheid.

Ik kan het misschien niet goed omschrijven maar het heeft mij wel heel erg geholpen om dit helder te krijgen. In de eerste plaats hielp het me om anderen te accepteren zoals ze zijn en daarbij ook mezelf te durven zijn (en ook mezelf te accepteren) en ten tweede hielp het mij enorm in mijn besef dat ik het gevoel van waarde uit mezelf moet halen. Je moet jezelf koesteren.
Last, but not least, gaf het mij een gevoel van vrijheid en rust om me ook te realiseren dat een ieder zijn eigen weg moet lopen, zijn eigen processen moet meemaken en ik dat de ander ook moet gunnen. En als die weg bij mij vandaan loopt dan is dat heel naar, maar ook dan moet ik dat accepteren. Een ieder kiest zijn eigen pad. Godzijdank. Het maakt ons vrije mensen.

Ben je waardeloos omdat die ander je niet meer koesteren wil?

Welnee!!!

Probeer misschien op de een of andere manier om daar voor jezelf wat inzicht in te krijgen en proberen te ontdekken hoe je jezelf meer kunt gaan waarderen en koesteren, het zal je veel tranen besparen.

Hoop dat het niet een te wollige reactie was Knipoog

Sterkte meid!

Zat, 27/07/2013 - 12:56 — heart-broken88
afbeelding van heart-broken88

@petals

Hee petals

Wat naar om te lezen, je was echt zo sterk, echt petje af.
Natuurlijk kan je ook niet van jezelf verlangen dat je ook sterk kan blijven, dat gaat met up's en down's.

Heeft deze megadip te maken dat je hem gister weer gezien hebt of is er iets voorgevallen??

Heel veel sterke, en morgen is er weer een dag, hopelijk gaat het dan weer beter!!

Liefs heart-broken

Zat, 27/07/2013 - 21:03 — shushila
afbeelding van shushila

voel

en voel jij je al weer iets beter?
ik hoop dat het even een dipje was
en je nu weer iets beter te pas bent.
wens je een prettige avond

Zat, 27/07/2013 - 21:24 — montampat
afbeelding van montampat

twee stappen vooruit eentje terug

hey, kop op, je hebt bewezen sterk te zijn, je gaat twee stappen vooruit en eentje terug. uiteindelijk betekend dat, dat je vooruit gaat.

je weet wel beter dan datgene wat je vandaag voelt, maar er niks ergens als onzichtbaarheid. voelen.

ik vindt het vreselijk dat ie niet een keer contact opneemt, vraagt hoe het met me gaat, terwijl hij zegt nog van me te houden en echte liefde voor me voelt.
hij weet dat ik me klote voel, maar hij weet ook dat net als wat jij zegt, een knuffel, een woord of een belletje, me zoveel beter zal voelen..

helaas moeten we het zelf doen. iets of iemand anders vinden op op uit tehuilen, de troost te vinden, want zij zullen het niet meer doen.

dat zegt meer over hun als over ons, zij zijn de zwakkere in deze, wij zijn sterk.

dikke knuffel van moi