Thx H64,
dat is zo ongeveer hetgeen er door mijn hoofd spookt.

Dat ik er nog niet helemaal klaar voor ben, is waarschijnlijk een understatement.
Hoe reëel ook.. vind het toch frustrerend dat dat nog altijd niet het geval is.

Maar het moet er toch een keer van komen.
Ik kan inderdaad blijven ontwijken om het mijzelf niet moeilijker te maken dan nodig,
maar als iemand waar je heel veel (vooreerst in de algemene zin) om geeft, volledig uit je leven verdwijnt,
dan vind ik dat toch ook maar bizar. Niet dat zij blijk heeft gegeven dat ze mij er persé nog in wil, maar dat terzijde.

Ik wens haar echt wel al het beste, veel liefde en een goede relatie toe.
Maar dat de eerst volgende keer dat ik haar zie, me naar de keel zal grijpen, staat als een paal boven water.

Vraag is - is het moment gekomen? - Ga ik voor een voorbereide confrontatie of gaat het straks onverwacht gebeuren en wie weet hoe ik dan zal reageren.

Denk dat ik een terugval heb,
en dat voor zoiets stoms