Dit is zo waar! Het klinkt zo simpel, maar is niet gemakkelijk. De mens krijgt in z'n leven te maken met diverse vormen van schijnliefde te maken, en leert zo dat het veelal een illusie is, en leert langzamerhand wat ware liefde is. En dat je eerst de liefde en warmte in jezelf moet vinden om echt van anderen te kunnen houden. Zo blijven we mensen ons hele leven schipperen, om te groeien, te leren wat ware liefde is. Rationeel definiëren zoals ik nu doe is gemakkelijk, maar voelen, ervaren is een hele andere koek.
Thanks voor je mooi stukje tekst.

Mr Bean

Een relatie kan zich dusdanig ontwikkelen, dat je niet weet waar jezelf eindigt en de ander begint...
Totaal vergroeid met elkaar...

Als je in dat stadium bent beland... hoe groot is de impact van een relatiebreuk in zo'n situatie?
Helemaal erg wordt het, als je zielsverwanten bent... dan kan het echt een enorm gat in je leven slaan.

Je kunt natuurlijk stellen dat je op je eigen basis moet vertrouwen en liefhebben... maar als je een intense relatie hebt, zit je vaak bij elkaar op de basis. Je wordt op een gegeven moment ook de basis van een ander. Je vertrouwt erop dat die persoon er is... totdat die persoon er niet meer is... en dan komt de klap.

Als je ten allen tijde van je eigen liefde uitgaat... in hoeverre ben je dan bereidt om in de ander op te gaan.
Want de mooiste liefde is toch een symbiotische liefde?
Of 2 eilandjes... die ervoor kiezen om, voor zolang het duurt, samen te zijn.

Ik zou het niet weten...