Vorige week dinsdag een jaar geleden...God wat ben ik door een hel gegaan en ik kan het nog steeds voelen, ondanks dat ik verder ben gegaan. Ik zie die kalender links boven en ik kan het gevoel wat ik vorige jaar had weer oproepen, pijn pijn pijn. Elke dag keek ik naar die kalender, elke dag dacht ik: als het nieuwe jaar maar begint, als december maar voorbij is, dan kan ik het afsluiten, want dan zijn kerst en oud en nieuw voorbij en voel ik me minder eenzaam. Het heeft uiteindelijk nog een half jaar geduurd, ik denk dat het juli was toen ik het kon afsluiten. Maar zelfs nu, een jaar later en weer deze periode in het vooruitzicht, voel ik me af en toe nog wel eens rot door alles wat hij me aangedaan heeft, voel ik die pijn van een jaar geleden. En tegelijkertijd ben ik blij dat ik er doorheen ben, ondanks dat ik er uitgekomen ben met nog een scheurtje in mijn hart, met nog iets minder vertrouwen en zelfvertrouwen, maar ik ben er uitgekomen en daar mag ik best trots op zijn.

Ik kan me voorstellen dat de meeste op deze site erg tegen de feestdagen op zien en de eenzaamheid niet aandurven die dagen omdat hij nog 10 keer erger is dan op een normale dag. Jammer dat we niet een paar weken kunnen slapen als we dat willen, dan had ik dat toen zeker gedaan en ik denk vele anderen ook. Ik weet niet goed wat ik hier nu zoek, eigenlijk niks, ik wil gewoon even mijn verhaal kwijt, voor mezelf en om een ander een hart onder de riem te steken: het gaat over, echt waar, je moet er doorheen, meer kan je niet doen. Ik ga dit jaar goed het nieuwe jaar in, heerlijk, het werd tijd .