dankjewel voor je reactie. Ik begijp ook dat ik hem moet vergeten en mij hier over moet zetten maar ik zit er nu al 2 jaar mee en het lijk echt niet te lukken. Elke keer dat ik denk dat het beter gaat en hij niet veel meer voor mij betekent, zie ik hem weer en dat alleen al is genoeg om alles in mijn buik terug tot leven te brenge. Als hij dan ook nog naar mij toe komt, mij aan kijkt met zijn prachtige blauwgroene ogen en mij laat weer lachen ben ik terug voor weken bezig. Ik wil hier echt niets mee doen en ik zou ze zeker niet uit elkaar willen drijven. Ik vind haar ook een heel leuk meisje maar het word er niet makkelijker op. Zoals bv een keer dat hij met haar aan het dansen was en ik ernaar aan het kijken was langs de zijkant van op een tafeltje. Ik dacht: nu moet ik het accepteren dat het zo is. Zij samen. Maar hij zag mij kijken en ik keek omlaag. Nog geen halve minuut later kwam hij op mij af kwam op mijn knieën leunen en zijn gezicht heel dichtbij en zei hij lachend dat ik niet in slaap moest vallen. Andere keren verrast hij me langs achter en knijpt hij in mijn zij. Ook als ik het koud heb leent hij me zijn jas. En maakt heel vreemde grappige opmerkingen over door mij kleren kunnen kijken. En verdedigt hij me zelfs tegenover zijn vriendin als we bevoolbeelt over danspassen aan het discusiëren zijn. (hij danst zelf niet). Nu elke keer als er iets gebeurt wat mij aan hem doet denken probeer ik het meteen uit mij geheugen te bannen maar op sommige momenten, vooral als ik alleen ben is het onmogelijk om niet aan hem te denken. Ik weet niet wat ik er aan kan doen en het laatste wat ik wil is stoppen met dansen.