Hey varaan

Dank je wel voor je lieve reactie
Ik zit in een soortgelijke situatie en ik begrijp dan ook niet dat wanneer je de ware tegen bent gekomen ooit nog zoveel liefde voor een ander kunt voelen.
Eerlijk gezegd geloof ik ook niet dat dit kan.
Wel denk ik dat je misschien ooit wel een goede relatie kunt hebben hoor.
Mits je je zielsliefde kan accepteren als de mooiste ervaring ooit maar niet werkend voor jullie samen.
En terwijl ik dit type denk ik...why settle for less ?

Liefs Jeannette

Ik heb 2 relaties gehad, 2 echt verschillende. De eerste duurde 1,5 jaar, waarbij ik aan het begin dat hij vertelde verliefd op me te zijn, ik totaal niet verliefd op hem was, maar hem meer als goede vriend zag, uiteindelijk dacht ik toch dat ik verliefd op hem was, we hadden het leuk, maar we hadden ook erg veel ruzie. Op de één of andere manier heb ik bij hem eigenlijk altijd wel het gevoel gehad dat er iets mistte.. de laatste maanden alleen maar ruzie gehad en hij had het toen uitgemaakt, want ik wilde dat al eerder doen, maar was bang dat ik spijt zou krijgen. Het heeft me echt maar één dag geduurd voordat ik over hem heen was..

En deze.. vanaf het eerste gesprek klikte het al meteen. Altijd gezegd tegen mijn vriendin (zij had een afstandsrelatie) dat ik nooit aan een afstandsrelatie zou beginnen, want je zag elkaar alleen in de weekenden, en bovendien was ik blij met hoe mij leven toen was. Ik had voor de lol een account aangemaakt op een profielensite, mijn vriendin ook en het was altijd gezellig. We waren niet van plan om zo een liefde of date op te doen. Totdat hij tegen mij begon te praten en het al snel klikte en uitkwam op lange verhalen. Toen hebben we ons mailadres uitgewisseld en gingen we 'msn-en'. Alles klopte en uiteindelijk hebben we allebei de webcam aangezet. Ik wilde natuurlijk wel weten of hij het echt was. Zo spraken we maanden met elkaar en uiteindelijk wisselden we telefoonnummers aan elkaar. We smste heel veel en steeds vaker. Gek genoeg was ik al verliefd op hem, terwijl ik hem nooit in het echt had gezien. Hij voelde hetzelfde en we besloten met elkaar af te spreken. Hij kwam als eerste hierheen, hij werd zelfs door zijn vader weggebracht. Zelfs toen bleef het klikken en merkten we echt dat we elkaar vaker wilden zien. Ik stond al in vuur en vlam toen hij me per ongeluk aanraakte. Hij heeft me aan het einde van die dag onze eerste kus gegeven. Ik was zo in de wolken. In eerste instantie wisten mijn ouders van niets en hebben we één nacht in een hotel geslapen, zonder seksueel contact. De volgende dag ook samen doorgebracht, maar omdat ik die nacht thuis moest slapen, voor hem een hotel geregeld en zo lang mogelijk bij hem gebleven, en toen thuis geslapen. De volgende ochtend vroeg naar hem toegegaan en nog een hele leuke dag gehad. Toen beseften we dat hij naar huis moest, omdat ik de volgende dag moest werken en hij hier anders alleen moest blijven. We zijn 's avonds naar het station gefietst en hij had een kaartje gekocht en ik was meegelopen naar de trein. Na lang zoenen en huilen is hij in de trein gaan zitten, want hij moest toch naar huis. De trein had enorme vertraging, en al die tijd smste we met elkaar. Hij smste van als dit nog lang duurt kom ik de trein weer uit en blijf ik bij je. Hij had me wel verteld dat wanneer hij weer kwam dat ik het m'n ouders moest vertellen, anders konden we nooit wat met elkaar beginnen.. uiteindelijk is de trein met hem vertrokken en waren we beide heel lang van slag. In die tijd heb ik aan mijn ouders verteld dat er een jongen is, maar ver weg woont. Ze waren er niet blij mee, maar toch kwam ie naar me toe en heb ik hem mee naar huis genomen. In eerste instantie hadden mijn ouders gezegd dat hij 's avonds wel weer terug moest, maar toen hij er eenmaal was is hij toch 2 weken gebleven. We sliepen alleen niet in hetzelfde bed. We kregen een relatie en we waren beide door het dolle heen! We hebben elkaar toen alleen in de weekenden en vakanties gezien, maar leefden er altijd naartoe. We hadden bijna nooit ruzie en we wisten beide dat we nooit zonder elkaar konden. Na anderhalf jaar gingen de kriebels weg en ging het over in houden van, maar allebei nog zo overtuigend dat we het voor elkaar waren! Na die tijd kregen we af en toe discussies ed, wat er in elke relatie wel zit. Totdat een maand geleden hij me vertelde dat hij minder voor me ging voelen, en nu 2 weken geleden hij me vertelde dat zijn gevoelens steeds minder werden en hij me gelukkig wilde zien en het hem niet meer lukte, hoe graag hij het ook wilde. Hij heeft het zo mooi met me afgesloten, dit moet wel echte liefde zijn.

Motto: echte liefde is iemand loslaten in het belang van de ander.

Dit was in zijn geval zo..

Ik zie hem als mijn ware liefde.. en zo iemand krijg ik echt niet nog een keer op mijn pad. Dit was eenmalig.