zaterdag 18 juli 2009

Na zes jaar met ups and downs ziet het er naar uit dat we definitief uit elkaar zijn. Afgelopen dinsdag om 13:00 uur belde hij me. Telefonisch deed hij het af. Het doet me ontzettend veel pijn want het had niet zo hoeven zijn. Hij geeft aan dat hij het niet meer zag zitten omdat ik toch niet in zijn huis wilde wonen. En dit terwijl ik de laatste tijd steeds meer aan dat idee ging wennen en we het meerdere malen over verschillende opties gehad hebben. Echter de optie van hem om mij als een soort "huurder" in huis te nemen en bij een mogelijke break-up mij het geld van de "huren" weer mee te geven vond ik te ver gaan. Je gaat ervoor of je gaat er niet voor. Natuurlijk zou ik veel liever een nieuwe woning kopen samen met hem. Voor mij apart is het in Timboektoe. Gewoon samen een nieuwe start maken leek mij veel en veel beter dan wonen in het huis van hem en zijn ex. Komt erop neer dat ik het alsnog wel voor onze relatie over had om dan toch in zijn huis te gaan wonen en daarin verbouwingen te gaan doen zodat het ook ons huis werd. Ik was om die reden in zijn huis ook wat in de tuin gaan doen. Ik ben zelf bij mijn eigen huis ook dikwijls in de tuin te vinden. En aan zijn tuin moet redelijk nog wat gedaan worden....
Ik weiger het echter om een soort "huur" te gaan betalen.

Ik vond en vindt het nog altijd een moeilijke beslissing.
Wat het voor mij vooral moeilijk maakte was dat ik voor mijn gevoel alles moest opgeven en hij niet. Ik had graag gehad dat hij toch iets meer toonde dat ik echt de vrouw in zijn leven ben en dat hij echt van me houdt. Helaas gebeurde dat niet. Dit was in de vorm van zijn keuze om toch met die ene vriendin om te blijven gaan ondanks dat hij meerdere malen gelogen heeft over het contact dat er was. Zijn keuze om liever ergens heen te gaan zonder mij of dan met veel discussie mij toch uiteindelijk mee te nemen. Kortom ik had niet het gevoel zijn vriendin te zijn. Wat mij onzekerheid gaf en in elke andere vrouw een gevaar. Ik ging dingen doen die ik mezelf niet voor mogelijk hield omdat ik normaliter zo niet ben. Hem controleren in alles bedoel ik daarmee. Ik ben daar absoluut niet trots op. Helaas heb ik daarmee toen wel vervelende smsjes, mailtjes en dergelijke "gevonden". De smsjes, mailtjes en dergelijke waarvan hij bij hoog en laag beweerde dat deze er niet waren. Gelukkig doe ik dat al geruime tijd niet meer. En heb ik hem ook opgebiecht wat en hoe ik dingen gezien en gelezen had.

Toch zijn er ook veel pluspunten. Ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden. Iemand zo goed gekend. Ik heb aan niemand mijzelf zo laten zien. We hadden dezelfde interesses en humor. Ik zag hem als de vader van mijn toekomstige kind(eren). Samen naar Brugge en Engeland was geweldig. Samen een tent opzetten, kamperen, fietsen, inrichten, klussen en tuinieren. Praten, lachen en huilen gaat ons goed af. En het afgelopen jaar was ik gelukkiger dan ooit...
Hij heeft me geleerd te relativeren, los te laten en te leven met de dag.

Als je het me een week geleden had gevraagd zou ik gezegd hebben dat het goed komt tussen ons en dat we een lange en gelukkige toekomst tegemoet zien. Nu na het telefoontje van dinsdag dat het over was wat hem betreft ben ik geschokt en bang. Ik heb hem al twee keer gesproken over de telefoon.
Hij gaf aan de relatie beëindigd te hebben omdat hij dacht dat ik absoluut niet in zijn huis wilde wonen. Als hij het niet telefonisch afgedaan had na zes jaar hadden we waarschijnlijk een goed gesprek gevoerd en waren we er ook wel uit gekomen.

Maar nu....Nu weet ik het even niet meer. Ik wil gewoon gelukkig zijn met zekerheid in mijn leven. Ik dacht dat ik het eindelijk gevonden had met hem. Nu ben ik vooral op zoek naar mezelf in de achtbaan van emoties van alledag waarin het soms elke keer anders kan zijn.

Het is wat U2 zingt in het nummer "One"

Did I ask too much
More than a lot
You gave me nothing
Now it's all I got
We're one
But we're not the same
Well we
Hurt each other
Then we do it again
You say
Love is a temple
Love a higher law
Love is a temple
Love the higher law
You ask me to enter
But then you make me crawl
And I can't be holding on
To what you got
When all you got is hurt

Ik hoop dat hij doet wat hij tegen me gezegd heeft in het meest recente telefoongesprek en aan zichzelf gaat werken...