We hebben gesproken! Hield eerst afstand, maar god, wat zag hij er weer verdomd goed uit. Ben eerst op afstand gebleven, vervolgens begonnen we te praten en hij gaf tekst en uitleg. Na een uur vroeg hij of we vooruit zouden kijken of in het verleden wilden blijven hangen. Hij zei mij nu ook te begrijpen, maar dat hij zich op dat moment door mij in een hoek gedrukt voelde omdat ik perse de waarheid wilde weten. Ik heb hem gezegd het verleden te laten rusten en vol goede moed verder te gaan. Hij heeft gekozen voor een ander en daarmee een andere relatie.

Ik heb hem gezegd dat ik niet diezelfde stap kan maken nog omdat mijn gevoelens voor hem nog steeds echt en oprecht zijn. Hij zit veel te diep van binnen in me; om t niet over verlangens te hebben. Owh wat verlang ik nog naar hem. Keken op zeker moment elkaar diep in de ogen en ik kon het niet laten hem een flinke tongzoen te geven. We gingen gelijk helemaal in elkaar op, maar ik voelde me ineens geroepen toch weer afstand te bewaren. Hij vond dit vreselijk, want waarom stoppen. We wilden toch allebei doorgaan????

Jij hebt gekozen voor een ander zei ik, en ik zou alleen maar mezelf ermee hebben en terug zijn bij af. Dat wil ik absoluut niet! Ik kan je vergeven, maar niet vergetn, ik ben ontzettend door je gekwetst. Ik weet dat we een periode achter ons hebben liggen van depressie van jou en dat het kooitje om t maar zo te zeggen op een kier stond toen je je beter ging voelen. Je wilde alles tegeljk en dacht waarschijnlijk dat dit de oplossing was....

Een ander waarvan je nu zegt dat je een luisterend oor hebt! Je moet ervaren heb ik je gezegd. Van fouten kun je leren en niemand is perfect. Ik heb t altijd al tegen je gezegd. Zoals ik je nu gesproken heb en meegemaakt, was die vent die ik 6 jaar geleden ontmoette. We horen nog steeds bij elkaar als Jip bij Janneke! Wij voelden het beiden zo aan, jij zegt t vreselijk te vinden zou ik iets met een ander beginnen... en dat ik het toch moet doen omdat jij me tegen kunt houden en ik er ook bloed door me heen stroomt.

Dat vind ik minder belangrijk op dit moment, wilde wel met jou, mijn grote liefde mijn gevoelens delen, want ik weet inmiddels en zo voelt t ook dat deze scheiding van ons niet voor eeuwig is. Het is alleen jammer dat er zoveel voor moet gebeuren om jou te doen inzien.

We hebben nog een paar keer heftig gezoend en na 4 uur hebben we elkaar losgelaten, anders ging het mis. Jij moet er maar uit zien te komen of het alleen verlangen is van jou kant, of toch meer....