Ik ben nu weer gelukkig. Maar voor hoe lang? Donderdag zwom mijn dochtertje voor haar B-diploma. Die haalde ze met vlag en wimpel. Schitterend om haar te zien genieten! Ik ben speciaal daarvoor naar huis gekomen. Samen naar McD. na het zwemmen. S. was net zo afstandelijk als de week tevoren. Het was daarom een zware week voor mij.

Ik had zo de behoefte om haar vast te houden, aan te raken, te omhelzen. Om haar wens tot meer afstand te respecteren, weerhield ik mijzelf daarvan. Het is ook zo'n ongelooflijke teleurstelling en verdrietig gevoel voor mij als ik weer afgewezen wordt bij een toenaderingspoging. Dan maar liever helemaal niet.

Nadat de kids naar bed waren, hebben we nog een uurtje samen tv gekeken. Gewoon, min of meer als "vrienden". Zij voelde zich wrs. meer ontspannen door de ongedwongen, relaxte sfeer van dat moment. OM elf uur werd ik weer verdrietig, omdat ik weer weg zou gaan. Tijdens het brood smeren, rilde zij opeens. Ze was moe en had het koud. Ik wilde haar graag warm houden; ook het bed voorverwarmen. En toen gebeurde het! Zij liet blijken, dat ze graag wilde dat ik haar vast zou houden. De kentering in haar gedrag en haar plotselinge openheid brachten mij in totale vervoering. Ik voelde mij de koning te rijk.

Ik bleef slapen. Wij lagen heel liefdevol tegen elkaar aan. Het weekend was zo mooi. Zo gezellig, zo vol gevoel en liefde, genegenheid tussen haar en mij. Ik ben zo gelukkig, als ik daar aan terugdenk. Gisteravond pas ben ik weer weggegaan. En het was allemaal zo mooi! En tegelijkertijd ben ik zo bang voor misschien staat te gebeuren...

Was afgelopen weekend een voorbode tot een nieuwe periode van geluk voor ons? Of zal zij haar wens tot meer afstand vanaf nu weer gaan toepassen? Ik weet het niet. Twijfel in gevoel en daad blijft mij overmannen. Ik probeer het te nemen zoals het komt, maar als ik denk aan het moment dat zij haar "definitieve" keuze aan mij bekend gaat maken, word ik weer zo bang en hoopvol tegelijk.

Zaterdag voelde ik mij voor het eerst ontspannen sinds tijden. Ik hoop dat dit gevoel zo blijft voorlopig. Dat zou goed zijn voor alles en iedereen om mij heen, niet in de laatste plaats voor mijzelf. Ik probeer de moed erin te houden en dit weekend gaf daar alle aanleiding toe!