oke dan,ik heb m nu de hele week genegeerd en volgens mij word ie daar helemaal gek van.hij is erg stil,ook tegen de anderen(wat minder handig is uiteraard) en van de week moest hij ineens nodig een dag naar de andere vestiging(waar medecollega,s het niet mee eens waren hij kon niet gemist worden)hij is volgens mij allang blij als hij mij maar niet onder ogen hoeft te komen.in de pauze klets ik gezellig met iedereen behalve met hem en ook daar wordt ie lekker tam van.ik vind het best ik hoop dat hij er maar lang van mag genieten.maar het doet me stiekem wel veel pijn,zelfs om hem zo te zien ik zou bijna medelijden met hem krijgen,maar dan denk ik er weer aan dat hij nu dus lekker bij zn vriendinnetje zit en ik alleen op de bank,en dan verdwijnt dat wel weer.Ik moet er ook maar niet teveel bij stil gaan staan dat hij binnenkort met haar op vakantie gaat,want dan wordt ik gek.