Volgende week is het valentijn, onze dag was het. Makkelijk om te onthouden alleszins:)

Alles begon anderhalf jaar geleden. Ik ging terug naar school, werd gefrustreerd dat het zoveel tijd in beslag nam en dan die stress op het werk, niet normaal. Jammer genoeg reageerde ik alles af op haar ipv te gaan sporten of weet ik veel wat. Dat de relatie niet meer lukte was helemaal mijn fout, dat geef ik gerust toe. Maar zij was de enige waar ik mezelf bij kon zijn.

Ergens in mei waren we op weekend geweest met wat vrienden en de vrouwen hitsten mij op: ze is niet goed, ze is saai, ze is dit en dat. Wat uiteindelijk niet waar is want ik amuseer mij rot met haar in de buurt. En met die vrienden heb ik uiteindelijk gebroken want het was de eerste keer niet dat ze mij dit aandeden (of ik mezelf). Magoed, na dat weekend heb ik even mijn stem verhoffen en dan hebben we maar samen besloten om de relatie te stoppen. Na enkele dagen begon het al te knagen bij mij dus wou ik proberen terug samen te komen. Maar bij haar was er iets geknapt, ze was niet verliefd meer. "Houden van" blijft maar die vlinders hé.

Mij goed, maar wou toch nog vrienden blijven en samen dingen doen als het paste. Dit lukte perfect: festivals, optredens, iets gaan eten...maar ik mistte de intimiteit die we hadden. Elkaar alles vertellen over emoties enzo. Toen haalde ik een paar stommiteiten uit en er was een tijd geen contact.

Een tijd later gaf ik een verjaardagsfeestje en ik had ze ook uitgenodigd en ze kwam. Maar, ze zou enkel langskomen en vertrekken om eventuele lastige vragen te vermijden van vrienden. Ik zei haar dat ze niet verplicht was om te komen maar dat ik het heel graag zou hebben. Die avond komt ze aan en geeft me mijn cadeau en ik geef haar ook iets (zij verjaart een dag later) en plots barst ze in tranen uit en we hebben zeker een kwartier geknuffeld. Ze is dan ook gebleven tot laat in de avond en we hebben het naar onze zin gehad. Na die dag was er meer contact met de nodige intimiteit. En plots een maand later was alles precies afgeknipt. Aangezien ik nieuwsgierig ben over hoe een mens zich voelt en waarom er plots een verandering is wou ik wel eens weten wat er anders was. Voor haar was er niets anders, ze zei dat ze "normaal" deed.

Volgens mij sluit ze zich nu terug een beetje op omdat ze terug schrik heeft gekregen dat ik ga hervallen in oude scenario's zoals dingen afreageren op haar en dat ze zich daarvan wil behoeden. En me uiteindelijk ook geen hoop wil geven. Ze heeft wel bindingsangst, dus heb ik daar een boek over gelezen om beter inzicht te krijgen hoe een mens zich dan kan voelen.

Nu zit ik wel even met de handen in het haar...moet ik haar los laten?
Het zal wel na valentijn zijn want die wil ik haar niet onthouden