Gvd, wat is het toch moeilijk.
Gisteren de standvastige, ratio kerel en vandaag een schotelvod.

Deze morgen haar een bericht gestuurd dat ik de kleine maandag om 18.00 u (afgesproken uur in het begin en op papier) zou brengen ipv vroeger ( zoals ik gisteren had geëist, daar het haar beurt was voor de kleine.) In het bericht nog geschreven : " Kan je doen wat je nog moet doen ". Berichtje begonnen met Hoi ( en haar naam ).En afgesloten met grtjs.
Haar antwoord:kHeb verder niets te doen. Klaat weten als ik terug ben en dan zie je maar."
Terug berichtje gestuurd ( wat ik niet had moeten doen , denk ik ) met volgende op haar antwoord:" Hard je best aan het doen om de coole tante uit te hangen. Jammer. Jij wilt mij uit je leven. Jij vraagt van mij een beetje begrip voor jouw beslissing. Dan liefst met wat menselijk gevoel. Is dit nu( haar naam ) die ik 16 jaar heb lief gehad ? "

De rest van de dag heel leuk geweest met de kleine, maar savonds bekroop mij een zeer slecht gevoel. Ik stuur haar een bericht om te vragen om morgen rond de tafel te gaan zitten daar ik met een heel ambetant gevoel zit en wil dit met haar door praten.. Zij stuurt terug dat ze het ook heeft en wou het ook al voorstellen... alleen ze wou de kleine uit huis, bij haar ouders. Vond ik wel een beetje vreemd. Kleine bleef ook in huis ( hij in de living en wij in de keuken, is ruime afstand hiertussen ) als we andere zaken moesten regelen of bespreken en nu moest ie weg.
Gevraagd of ik mocht bellen met sms. Geen antwoord. Dan maar zelf gebeld of ze wilde terug bellen ( voice mail ). Duurde zeker 1 half uur dat ze eerst een ok-berichtje stuurde op mijn bericht en nadien belde ze onmiddellijk op. Ze zat nog op het feest van haar werk met een aantal collega's en gasten( werkt in de sociale sector ).Vroeg haar waarom de kleine weg moest.Beter voor hem, zei ze.
En de andere keren dan of heeft het iets te maken met jou privé of de derde persoon.Vroeg haar ook of ze er nu eindelijk iets mee begonnen was. Helemaal niet zei ze. Ze had zelfs geen contact gezocht met hem vandaag en kwam savonds gewoon naar huis.Voor de kleine was het beter zo en haar ouders hadden hem al lang niet meer gezien.Ik akkoord om hem te brengen.Waren alletwee rustig.
We gaan het hebben over de situatie en onze gevoelens hierrond nu en over een aantal beslissingen , die gisteren zijn genomen , door mij en daar wringt het bij mij.
Ben nl een gevoelsmens en als ik een beslissing neem waar de ratio beslist heeft, voel ik mij daar slecht om( niet altijd, hangt af van de situatie).
Dit ben ik niet, denk ik dan.Krijg dan het gevoel dat ik mijn eigen voor lieg, zeker als door deze beslissingen iemand hard geraakt wordt.Iemand, die ook al heeft ze je zwaar gekwetst, dierbaar is. Pfff, weak.Wil een fatsoenlijke verstandhouding met haar.Niet als 2 vijanden naar elkaar.
Een aantal beslissingen hebben haar serieus geraakt.Ben er zeker van. Geen toegang meer tot huis, tuin, onze hond kwijt, de financiële kant( begint ze eindelijk te beseffen dat je van lucht en liefde niet alleen kunt leven ), hoe we met elkaar omgaan ( want we zijn elkaar mentaal aan het kapot maken,de duvel aan het aandoen, is nergens nodig voor, put ons uit.).
Ook bepaalde afspraken , die we samen op papier hebben gezet, zinnen haar niet, denk ik.Tja, boeltje is getekend door ons beiden en we hebben beiden afgesproken ons daar aan te houden( en hopelijk is ze eerlijk naar mij ), daar ze geen notariskosten kan delen ( teveel voor haar: 2 X huur van haar app.)Zal wel zien morgen. Gaan dus deze zaken bekijken.Niets anders.Ben benieuwd morgen rond 16.00 u. Hopelijk geen vijandige houding van haar, want daar is ze sterk in. Zal dan kort gesprek worden. Indien het niet op een open manier kan, menselijk, moet het niet voor mij.Maar wil wel af van dat rottige gevoel.Weet nu al dat ik na het gesprek compleet uitgeput ga zijn.

Aera