Een tijdje terug waagde ik een poging om mijzelf in te schrijven bij een datingsite. Hoop had ik niet echt, want ik houdt niet zo van daten op afstand. Maar binnen een week kreeg ik een reactie van een leuke vrouw (ik noem haar Esther).

Esther legde uit dat ze single was, geen kinderen en nooit getrouwd. Ze was 36 jaar oud en bezig met een opleiding. Het kwam geheel overeen met mijn profiel, behalve dat ik 29 jaar oud ben. We hadden leuk contact en het begon toch te kriebelen om elkaar in het echt te zien. Zij woonde aan de andere kant van Nederland, en ik aan de kust. Dat was wel even slikken. Maar geen probleem zei Esther, haar moeder woonde vlakbij mij en ze ging elk weekend daarnaartoe.
Dus we konden elkaar zeker vaak zien, en daar was ik wel content mee.

De eerste ontmoeting was echt heel leuk, ik wachtte haar op bij het water en we gingen gewoon ergens op een bankje zitten. Het klikte enorm goed. Ik zag dat de tijd omgevlogen was, en vroeg of ze iets wilde drinken ergens. Dat wilde ze maar al te graag. We praten over alles en nog wat, ik had nog nooit zoiets heerlijks meegemaakt. Alles liep op rolletjes. Toen we richting de trein liepen, waar we een uur moesten wachten, hielden we elkaars hand zelfs vast. We lieten niet meer los.

Terug thuis moest ik bijkomen van een enerverende dag, die mij goed heeft gedaan. En zo ook bij Esther. Dagen, weken daarna praten we alsof we al een relatie hebben. Maar we besloten om het heel rustig aan te doen. Dus geen relatie, wel veel leuke spanning. Opeens vroeg ze wel aan mij of ik geheimen had, ik antwoordde die met een duidelijke ''NEE''.

Had zij nog iets wat ze mij moest vertellen? Ja dat had ze. Maar ze durfde het niet, omdat ik misschien wel boos zou reageren. Nu ben ik heel makkelijk van nature, en wordt ik niet boos. Althans niet snel. Ik vroeg haar dus, wat er dan vertelt moest worden aan mij. Het ging over haar woonsituatie. Ze leefde namelijk nog met haar ex man onder één dak, en deed dat omdat ze anders geen huis zou hebben. Verbaasd, ik was vooral verbaasd. Maar ik begreep het wel. Een huis krijg je niet zomaar even. Ik ben ook geen type die gaat ondervragen. Ik zei dat het goed was en dat ze zich niet druk moest maken om mijn mening of gedachten. Dat waardeerde ze.

Anderhalve week later. Ik krijg een WhatsApp van Esther. Ze wilde er mee stoppen (ons dus). Er zou teveel aan de hand zijn, om mij nog een leuk leven te kunnen geven. Ik was verbaasd, flabbergasted. Ik heb niet meer gereageerd, want die informatie moest even tot rust komen, net als mijn gedachten. Na twee weken reageerde ze, nu via Facebook. Ze had er spijt van. Ze vroeg of ik boos was. Nee ik ben niet boos, maar wel diep gekwetst. Ik legde haar voorzichtig uit dat ik een paar rot weken heb gehad. Ze trok het zich persoonlijk aan. Ik voelde nog heel veel voor haar, en mijn ogen begonnen weer nat te worden van weemoed en liefde. Ik wilde haar terug.

Maar die dagen na deze ontboezeming, was het contact zo vreemd verlopen. Ik kan er geen juiste bewoording voor vinden. Ik besloot na pogingen van mijn kant, om er zelf een punt achter te zetten. Hoe pijnlijk dit ook was voor mij. Ik zei tegen Esther, dat het beter voor mij, maar ook voor haar om te stoppen, en als vrienden verdergaan. Ze was het daarmee eens, al bemerkte ik bij mij en bij haar een lichte twijfeling (liefde is niet klaar voor vriendschap).

Twee weken na deze harde beslissing krijg ik opeens hele vreemde WhatsApp berichten. Het is Esther, ze stuurt mij ingesproken berichten. Ze is duidelijk flink aangeschoten tot dronken. Ze is redelijk verstaanbaar, maar wel met enige dubbele tong. Ze stuurt wel tien van dit soort ingesproken teksten. Waarin ze figuurlijk een ontboezeming doet. Ik ben de enigste man in haar leven die haar serieus nam in de liefde... En ze wilde mij niet tot last zijn meer... Haar problemen moesten niet de mijne worden... ga zo maar door....

En dan heb je alles gehad, belt ze ook nog. Ik verzocht haar heel vriendelijk om morgen met elkaar te praten, want ik kon er niets van verstaan meer, en ik stond op het punt om naar mijn vrienden te gaan. Ze stuurde daarna hele pikante, seks getinte foto's van zichzelf. Die ondeugende kant kon ik niet van haar. De foto's heb ik verwijderd, omdat ik geen misbruik maak van haar beschonken toestand.

Ik belde haar de volgende dag op (na 20 keer proberen). En ze nam eindelijk op. Ze klonk ongeïnteresseerd en een beetje geïrriteerd. Ik stuurde haar voor het slapen gaan nog een WhatsApp. Een lief berichtje. Zo ook maandag, waarop ik zowaar antwoord kreeg....Alles komt goed Schat.

Vandaag deed ik een poging, maar ze gaf geen reactie. Wel was ze nog online op WhatsApp. Maar vanavond rond een uur of acht, bleek haar telefoonnummer helemaal niet meer te bestaan. Is haar Facebook account in zijn geheel van de aardbodem verdwenen. Is haar emailadres niet meer actief (kreeg mijn mail terug).

Geen reactie, geen uitleg. Wel veel vragen hier. Ik ben weer terug op aarde.

Gebrokenhart83