Er zijn momenteel 0 gebruikers en 8 gasten online.
Einde verhaal
Zojuist een "afrondend" gesprek gehad met mijn ex geliefde...... Ik heb kunnen vragen wat ik wilde vragen en kunnen zegen wat ik wilde zeggen. Het meest pijnlijke is wel dat het met hem ogenschijnlijk goed gaat. Hij word opgevangen door zijn vrienden en gaat weer fijn stappen. Dat is bij mij (36) wel anders. Mijn vriendinnen zijn bezig met hun gezin en hebben niet echt oog voor het verschrikkelijke gevoel waar ik nu door heen ga. Dat maakt het allemaal nog eens extra moeilijk.
Zijn er meer mensen hier van mijn leeftijd en tegen datzelfde probleem aan lopen? En zich hiedoor ook enorm eenzaam voelen?
Ik hoor graag jullie verhalen en tips.
Groetjes van een lamgeslagen persoontje
- Curly's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
- No. 22 San Diego Place rallies very last Boise Country 27-16
- #Woof: Huskies Decide on Up Michigan LB Go
- How considerably does it selling price towards seize a rookie out of the portal?
- Activity THREAD: Miami Hurricanes at Temple Owls
- K-Nation Slate: 7. 3. 12
- Even more and further more, Dabo seems
- Spring Freshman Emphasize: ASU Soccer QB Jaden Rashada
- Nooit gedacht dat dit nu mijn leven zou zijn
- 2023 NFL Mock Draft: What would certainly a brewing Lamar Jackson move indicate for Round 1?
- Afgewezen door vrouw na maandenlang versierd te zijn geweest
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (25)
- Juli 2003 (12)
- Augustus 2003 (24)
Curly
Nee joh, ik ben nog véél ouder!
Die eenzaamheid... Dat snap ik wel, je valt een beetje in het luchtledige nu... Het beste medicijn is afleiding...Ik heb me daarom maar gestort op sporten en mijn werk.
Je zal jou nieuwe situatie een plaats moeten geven en dat kost tijd...en het duurt altijd te lang.....
Good luck!
Koi
Re:
Alleen zijn is niet hetzelfde te zijn als eenzaam, kijk maar naar mij
De vrijheid biedt vele mogelijkheden...
Succes
Maar...
...eenzaam zijn is ook niet hetzelfde als alleen zijn. En soms voel je je juist op de momenten dat je niet alleen bent heel erg eenzaam, als ik voor mezelf spreek.
Zal een kwestie van persoonlijkheid zijn. Ja vrijheid biedt veel mogelijkheden, maar ik vind die mogelijkheden minder waard als je ze alleen doet. Zeker als je omgeving bestaat uit bijna allemaal mensen met gezinnen en een leven enzo.
ik ben 32 en het grootste
ik ben 32 en het grootste deel van mijn vriendinnen is ook al gesetteld ja en bezig met kinderen krijgen en zo. Ik voel me af en toe ook wel de vreemde eend in de bijt. Ik ben elke keer na een verbroken relatie, en nu ook, maar flink gaan investeren in mezelf, ook nieuwe mensen gaan opzoeken via internet, je hebt diverse sites zoals couchsurfing en meetup, en NMLK (wel duur) om nieuwe mensen te ontmoeten en dingen te gaan doen. Maar ja met die mensen heb je niet meteen een diepgaand gesprek natuurlijk. Dus ik herken je gevoel wel. Ik heb zelf ook niet altijd behoefte om te stappen, integendeel, vond het heerlijk met ex op de bank. Ik moet nu weer elk weekend zelf eropuit, als ik gezelschap wil, zelf dat gezelschap opzoeken en af en toe heb ik het er helemaal mee gehad. Maar ik geniet ook wel van het op mezelf zijn, hoeft alleen niet te lang te duren... dit weekend heb ik van vrijdagavond tot vanavond alleen een paar uurtjes geluncht met een vriendin, dat was leuk maar de rest dus alleen. En hoewel ik me wel vermaak, vind ik het soms wel lastig.
Helaas heeft leeftijd er niet
Helaas heeft leeftijd er niet altijd mee te maken.
Ik zie niet alleen bij mij, maar ook bij mijn broer (die ook op dit zo, rum zit) dat eenzaamheid en onbegrip van buitenaf veel voorkomt.
Welke vriend die het nog nooit heeft mee gemaakt of zelf na flinke liefdesverdriet alweer opnieuw is begonnen begrijpt nou werkelijk hoe rot je je voelt?!
We zitten denk ik niet voor niks met zoveel mensen hier.
Bij iedere vriendin kan je kwijt hoe je je voelt en de een reageert uitgebreider dan de ander.
Maar zo weinig mensen begrijpen ook werkelijk wat je bedoeld of hoe je je voelt.
Dat als ik haar een berichtje stuur dat ik hem mis, dat ik hem niet zomaar mis maarr huilend op mijn bed lig. Dat lijkt niet aan te komen. En vooral zulke dingen geven mij gevoel van eenzaamheid.
Helaas zie jij gezinsuitbreidingen om je heen op die leeftijd die het gevoel nog net wat erger zullen maken.
Denk maar zo, het mag geen leuke gedachten zijn maar wel eerlijk tegenover iedereen met liefdesverdriet je gaat er altijd alleen door en voelt je altijd eenzaam,
Want wanneer jij nog aan je ex denkt een jaar na de break up zijn zei alweer bijna vergeten dat je iets met hem gehad hebt.
Misschien heb je niet heel erg veel aan deze opmerking, alleen gewoon om je te laten weten dat je hier wel begrepen wordt!
Sterkte,
Lizzard
hey Curly, Ik ben 30 en zit
hey Curly,
Ik ben 30 en zit in hetzelfde schuitje als jij. Ik kom net terug van een weekend Ardennen met mijn vriendinnen waarvan er 3 hun jong gezinnetje bijhadden, 1 aankondigde dat ze zwanger is en 1 aan het proberen is zwanger te worden.
Een heel weekend alleen maar babypraat en toekomstdromen terwijl mijn toekomstdromen net in stukken uiteengevallen zijn. Ik kon het op den duur echt niet meer aan en de tranen liepen over mijn wangen. En toen werd het stil en zat iedereen naar mij te kijken "oh shit, misschien moeten we maar over iets anders praten want dit zal wel niet gemakkelijk zijn voor M."
Maar veel heb je daar niet aan he, even een knuffel of een "ik ben zeker dat je binnenkort de perfecte man tegen komt en voor je het weet heb je hier ook een bengel rondlopen". Tis goed bedoeld en als ik mij goed voel geloof ik dat ook, maar als het allemaal even niet mee zit dan voel ik mij de meest eenzame mens ter wereld en ben ik bang dat dat gezinsgeluk nooit voor mij weggelegd gaat zijn...