Na een relatie van anderhalf jaar zit het er nu op. En met spijt kijk ik terug op de periode hoe ik dingen heb aangepakt. Vooral de laatste weken, waardoor het eigenlijk echt uitgegaan is nu.

Even over mezelf: na een ruzie klap ik vaak dicht en heb ik even een dagje of twee nodig.
Vaak gaat dit gepaard met het negeren van een paar dagen.

Zo ook nu de laatste keer. Na een terugkomende ruzie had ik besloten een aantal dagen voor mezelf te nemen.
Eigenlijk smste we de eerste dag nog: zij vooral boos na mij toe en ik weer boos terug. In de avond was er een brandje geweest bij haar in de buurt en leek alles weer normaal. De volgende dag was ik ook weer rustig en smste haar hoe het ging etc. Maar ze reageerde niet. Toen ik smste of het haar beurt nu was om mij even aan de kant te zetten zei ze dat dit inderdaad het geval was en dat ik haar met rust moest laten. Dit deed ik. 5 dagen later keeg ik weer een sms van haar of ik misschien even met haar kon afspreken de voglende dag. Aangezien ik hier even geen behoefte aan had reageerde ik niet. Ik dacht namelijk dat ze het uit wilde maken zodat ze verder kon gaan met iemand anders.

Twee dagen later smste ze me dat ze het jammer vond dat ik die week niet reageerde en dat het voor haar nu helemaal afgesloten was. Vanaf dat moment sliep ik slecht, maar ik hield vol dat dit mijn eigen keuze was omdat deze taferelen wel eens vaker voorgevallen zijn (maar we altijd na 1 dag weer contact hadden). Dus ik lag me erbij neer en reageerde hier ook niet op. weer 3/4 dagen verstreken tot dat ik op een festival was waar ik haar broertje tegen kwam.

Hij vroeg wat er gebeurt was en ik reageerde kort met: "ja het is uit he" en ging eigenlijk gewoon verder met me eigen ding. Nog een paar keer kwam ik tegen en ik wilde eigenlijk wel weten wat er besproken was thuis bij hun. Pas laat op de avond rond een uur of 23.00 kwam ik hem weer tegen, en bespraken we eigenlijk echt serieus wat er gebeurt was.
Ik vond het moeilijk. Nadat hij gezegt had dat "ze na een week wel zou bezinnen" kreeg ik een mega kut gevoel over wat ik gedaan had en smste er gelijk dat ik haar miste en het me speet en waarom ik dit zo heb aangepakt etc. Geen reactie (Ze was zelf ook op stap ergens anders).
Volgende ochtend vroeg op want ik kon weer niet slapen. Een mailtje gestuurd met duidelijk aangegeven waarom ik spijt heb etc. En na een uur of 5 6 nadat ik gemaild had, sprak ze me aan op msn.

We hebben de hele dag gesproken over dat t te laat was, waarom ik niet eerder smste, en alles wat er toe deed. Ook dat het voor haar geen terugweg meer had en dat t beter was dat 't zo uit elkaar bleef. Ze moest echter weg en we spraken af die avond samen te komen (omdat we nog geen afscheid genomen hadden).

Zogezegt zo gedaan, en we spraken de hele avond over wat er gebeurt was. Ik gaf haar een brief met wat ik voor haar voelde en dat ik foute beslissingen en reacties gehad heb maar dat ik kon veranderen en ik hoopte dat ze me nog een kans zou geven. Ze schoot in de huil. Ze vond dit moeilijk, maar ook omdat iedereen nu wist dat het uit was kon ze niet meer terug. Het was ook beter voor haarzelf.

Ik merkte aan haar dat ze mij eigenlijk ook nog leuk vond maar dat ze rationeel een beslissing heeft gemaakt. Ik begreep echter niet waarom ik geen kans meer kreeg want ze hield ja zoveel van mij. Dus ik zei dit ook tegen haar.
Ik vroeg is er iemand anders maar ze ontkende dit, ze was hier nog niet aan toe.

ik merkte echter dat er wel wat meer aande hand was maar was hier nog niet zo mee bezig omdat ik gewoon blij was dat ik op dat moment bij haar was.

De dag erna spraken we ons weer op msn. En ik begon eigenlijk dingen te vragen over een jonge (jeps mijn stiefbroer) (waar we dus ruzie over kregen paar weken geleden en ik besloot dat ik eigenlijk geen zin meer had als ze hier niet eerlijk over was).

ze begon meer en meer te bekennen dat ze hem wel aardig vond om mee te kletsen, maar ik bleef doorvragen.
Uiteindelijk bekende ze dat ze ook gedanst hadden en een paar uur later bekende ze ook dat ze "eventjes" gezeont had met hem. Wat na mijn mening gewoon niet kan. Je zoent niet even met iemand.Wel zei ze dat ze zich kut voelde en het daarom deed. Ik kon dat wel begrijpen want heb het zelf in een eerdere relatie ook meegemaakt dat ik iemand zoende om me beter te voelen.

Ik probeer met vele mensen te praten over wat er is gebeurt en wat ik moet doen en laten.
Het liefst wil ik haar terug want ik zie in hoeveel ik van haar hou, ondanks de twijfel die ik had op dat moment (denk dat ieedereen wel een keer twijfeld). omdat ik dat na die stapavond inzag wilde ik er ook alles aan doen om haar weer te krijgen, maar ze zei dat ik het haar niet moeilijk mocht maken.

Ze heeft ook bekend dat ze speet had van dat zoenen met die jongen maar ik heb een beetje het iddee dat ze der actie beetje goed wilt praten.

Ze bood ook aan om eventueel afscheidssex of iets te hebben of gewoon af en toe een beetje te sexen.

WAarom ik hier post is het volgende. Wat moet ik doen? Ik wil haar terug maar wil haar ook de tijd geven.
Maar ik heb ook het idee dat ik mezelf voor de gek hou. Is ze niet al in een relatie met die ene jonge? (ook al zegt ze van niet) Ze geeft duidelijk aan dat ze niet meer wil alleen maar goeie vreinden wil blijven?
Maar zoals bij dat sex voorbeeld zijn er ook genoeg tekenen van haar uit die mevertellen dat ze niet van me af wil.

Ik weet niet wat ik moet doen en heb erg verdriet van wat er is gebeurt en hoop eigenlijk nog een kans van haar te krijgen.
Misschien kunnen jullie me tips geven,

Gegroet