Dat heb je mooi gezegd, vind ik en het is precies wat ik ook al een poos ervaar!
Ik ben intussen bezig mezelf verder "te ontwikkelen", en mezelf beter te leren kennen. Zo'n pauze tussen relatiesis denk ik wel nuttig. En als je dan later weer een relatie zou krijgen, heb je misschien ook wat meer stevigheid in jezelf. Ik voel het zonder relatie zijn nog wel vaak als een gemis, al heb ik intussen wel anderssoortige ook waardevolle contacten opgedaan. Verder houd ik er ernstig rekening mee dat ik nooit meer een echte partner tegen zal komen, omdat ik dit jaar al 60 word : voor en vrouw niet zo'n superaantrekkelijke leeftijd om een leuke man te vinden.
Sterkte,
krulie

Dag Jantje,

Liefdesverdriet bestaat uit een aantal fases, jij hebt er nu een aantal gehad maar nog niet allemaal.
In een van de boeken die ik hierover gelezen heb staat de volgende opsomming:

-ontkenning;
-boosheid (sjansen, losbollig gedrag);
-eenzaamheid;
-realistisch;
-accepteren dat het over is;
-loslaten;
-doorgaan met je leven.

Je ziet, je hebt nog even te gaan. Overigens is het doormaken van het proces voor iedereen anders.

Ik begrijp je gevoel trouwens helemaal. Ook ik mis de contacten via sms, mail, telefoon en r/l. Vooral de contacten die ik met m'n ex-geliefde had. Ik begeef mij nu ook in andere 'kringen' en heb andere contacten opgedaan (mijn ex trouwens ook). Of dat uiteindelijk helpt weet ik niet maar het geeft wel afleiding. Wat betreft het vinden van een nieuwe liefde: voor mij werkt dat nog niet. Ik merk dat ik nog niet opensta voor het verliefdheidsgevoel naar andere vrouwen toe, ben er zelfs bang voor. Ik heb een nummer gekregen van een mooie vrouw, ben echter te bang om haar te bellen. Ik voorzie dat mijn huidige kwetsbare houding haar zal opvallen en mij dan afwijst...ik wacht dus nog een poosje. Maar misschien kun jij dit wel al, uitproberen zou ik zeggen!

BlueEyes

eenzaamheid is iets dat ik nu soms ervaar, maar veel méér tijdens mijn relatie. Tuurlijk heb ik ook van die "even slikken" - momenten als ik anderen samen zie maar heb ook wel weer van die "oh ja, haha" - momenten als ik stellen hoor discusseren over ditjes en datjes. Dat stuk mis ik op dit moment helemaal niet, maar kan best zijn dat ik ook dat nog ga missen, haha. Ben ook 28 en herken dat gevecht tegen de tijd wel, al is het natuurlijk een ongegronde angst want zulke dingen kun je noch plannen noch geheel sturen. Ik merk ook dat sommige mensen het laten afweten (vrienden), met name stellen waar we mee omgingen, of dat mensen anders naar me kijken. Zo van; oh ja hoor, zij is weer vrijgezel, wat doet ze toch onvolwassen. Maar ik denk dan maar: de dingen waar mensen kritiek op hebben zijn vaak dingen die ze zelf diep van binnen ook willen. Alleen zijn vond ik nooit erg, ik vermaak me altijd wel, misschien is dat het ook. En ik heb ook het voorrecht om een hele goede vriend in hetzelfde schuitje te hebben, bij wie ik bij wijze van spreken 's nachts kan aanbellen. Dat is trouwens wel iets dat pas na de breuk is gekomen, terwijl ik eerst dacht; ik heb haast geen vrienden of mensen bij wie ik terecht kan. Ik ben soms wel eenzaam maar het is veel minder heftig en allesoverheersend dan tijdens mijn relatie, gek is dat. Bijna een jaar verder en ik wil hem absoluut niet meer terug, ben zelfs een beetje opgelucht.
Ik hoop dat dit je een beetje hoop geeft voor de toekomst, het wordt echt beter

Heel veel sterkte,
liefs
Eef