Ik nestel me in zijn armen, ik voel zijn warmte, zijn oprechte liefde.

Dit maakt me gelukkig, heerlijk, wat heb ik dit gemist....ik kijk hem liefdevol aan, met tranen in mijn ogen en zeg....'WEDDEN dat dit een droom is en dat ik morgen wakker word.'

Hij glimlacht naar me en houdt me vast. Ik laat me graag vasthouden en wens dat dit moment eeuwig kan zijn.

En ja hoor, het blijkt een droom te zijn.... STOM he, een droom waarin je droomt dat het een droom is.

Toen ik wakker werd dacht ik shit...het is dus niet waar, nee het komt niet meer goed. Gekweld raak je dan door de zoete herinneringen die deze droom heeft opgeroepen.

Ik mis hem, gaat dit gevoel ooit weg?
De laatste tijd denk ik....misschien krijg ik er eeuwig spijt van en had ik voor mijn geluk moeten gaan i.p.v. te denken aan andere belangen.

Bah....ik baal en baal.

Het verdriet is nog steeds hevig.
En ja ik heb mijn goede momenten gehad, maar deze hebben niet lang standgehouden.