Hallo mensen
Ik ben erwin,
ff wat info over mezelf.
Ik ben een sociaal en heel gevoelig persoon, prettig gestoord, mijn hobbies zijn muziek, gitaarspelen, tattoos, leuke kleding kopen etc..
Heb in Limburg samengewoond, en nu kom ik dus bij mijn verhaal.

M'n ex is er vorige week abrupt mee gekapt, in een fase van de relatie waarbij irritaties waren ( die wel op te lossen waren) zij is nogal introvert en bouwt bij tegenslagen een gigantische muur om haar heen.
Ze was niet bereid om voor de relatie te vechten, on vergeleek mij te veel met wat in haar vorige huwelijk mis ging, ze was te veel gefocused en krampachtig op dingen die niet liepen.
We hebben op een zaterdag nog een kei romantische dag en nacht gehafd, heel klef, waarbij ze zei, erwin ik hou wel van je, alleen zeg ik t te weinig. Een paar dagen later werd ik gedumpt, met als reden dat ze toch zichzelf wilde beschermen en zich voorgoed zou afsluiten met emoties.

Echter, ze had ook 2 kinderen ,waar ik gewoon stiefvader van was.
De afstand tussen ons was 225 km, en ik heb in mn oude plaats alles opgegeven om er voor mn gezinnetje te zijn.
En nu, met tegenspoed, de irritaties en zo wilde ik er nog voor vechten
Zo'n machteloos gevoel waar ik nu mee zit.

We hebben elkaar een jaar geleden leren kennen, in de moeilijkste periode van ons leven,. zij had net een scheiding achter rug,..ik was herstellende van een burn out, en tegelijkertijd had ik keihard gewerkt aan mezelf, ( voor haar, ben ik ook flink beschadigd in een vorige relatie), ik had mijn zelfvertrouwen compleet terug na een tijd, we sleepten elkaar door de narigheid heen.
En t klikte perfect, maar de laatste tijd kreeg zij een dubbele baan, haar zoontje in t ziekenhuis, ze was moe en uitgeput, en reageerde dat op mij af, waardoor ik onzeker en gespannen werd, kortom er ontstonden irritaties.
Ik ben er ook van overtuigd dat zij t in een sombere roes vol toekomstangst en vanwege de tijdelijke irritaties heeft uitgemaakt.

En nu,... ik zit compleet gebroken ff bij mn ouders thuis, 225km van de personen af waar ik zielsveel van hield tot op een week terug.
Mn ex haar wens was ook om mij nooit meer te willen en te spreken, dit omdat ze anders geconfronteerd wordt, en dat muurtje om haar heen niet blijft staan.
tja en daar zit je dan, gebroken en je gezin die je nooit meer zult zien.

Iets over mezelf,
Mn hele leven heb ik eigenlijk altijd een leegte in me gehad, als ik geen relatie had,.. mn geluk hangt er niet van af, maar ik weet wel omdat ik een gevoelige trouwe jongen ben, dat ik helemaal opbloei als ik t wel heb. Mijn grootste drijfveer is liefde geven en delen, in voor en tegenspoed, ik ben nu ook 33 en mijn droom is nog steeds een liefdevol gezinnetje.
Zoveel kerels vinden het vanzelfsprekend dat ze een vrouw en kind hebben,..relaties met sleur,..vrouw als voetveeg, vrouw die t huishouden doet.
Door mijn pijn in t verleden na liefdesverdriet, heb ik hier veel van geleerd, ik deed dus bij mn ex alles,...huishouden, koken, altijd samen de kinderen naar bed brengen, samen kinderen uitkleden/aankleden, altijd mee als de kleine van haar zwemles had.

En nu heb ik t gevoel van, ik heb zo m'n best gedaan, ik voel me belazerd, ook omdat ze wist dat ik van ver ben gekomen, met die burnout, ze wist waar ze aan begon !!!!
En dan die klap dat ze een paar dagen ervoor nog wel zei van me te houden en t zag zitten.
tis net of je met een persoon in bed hebt gelegen en die eigenlijk nooit echt heb gekend.

Mensen, hoe kan ik nu die pijn verwerken, dat ik alles kwijt ben, hun nooit meer te kunnen zien.
Het gevoel van liefde geven en delen / een partner zo verschrikkelijk missen.
De afgunst naar andere stelletjes waarbij de kerel zn vrouw wel als vanzelfsprekend behandeld.

Ik was zoooo dankbaar voor wat ik had bij mn ex, ook al voelde ik me dagen klote, diep in mn hart was ik gelukkig dat ik hen had.
En nu, niks,
Hoe kan ik een vrouw weer leren vertrouwen, hoe weet ik dat ik met de volgende partner( die ik zeker graag wil over een tijdje, als t op mn pad komt) dat zij beter is dan mn ex, dat zij wel dankbaar is voor wat ik kan bieden,... ik voel me zo in de maling genomen,..en zit nu echt in diepe rouw.
Eerst gelukkig in limburg, nu alleen in overijssel, met niks.