2 weken geleden ben ik hier begonnen met me eerste blog, me vriendje en ik hadden een pauze ingelast en wilde alles even op een rijtje zetten. Resultaat is dat we weer een nieuwe start wilde maken.

Helaas is het toch niet gelukt. Me vriendje had weinig tot geen motivatie, ondanks dat hij zei van wel. Hij bleef liegen en was niet duidelijk over wat die wilde. Gister hadden we weer woorden en besloot hij dat het over was. Ik wilde dit niet, maar zag ook wel dat ik aan een dood paard niet kan trekken....

Sindsdien ben ik erg verdrietig, ben meteen naar vrienden gegaan en bij ene vriendin geslapen. Bijna niet geslapen kan ik eerder zeggen.... wat moet ik nu doen? waar moet ik heen? etc etc...

Vandaag terug gereden met een vriendin naar Maastricht om me spullen op te halen, wat een raar gevoel is dat. Me vriendje was er bij en hielp mee. We hebben geen ruzie en houden nog steeds van elkaar, maar niet genoeg om bij elkaar te blijven en door te gaan,,,,, Bij afscheid nemen moesten we beide huilen en na een kus ben ik gegaan..... Wel afgesproken dat we contact houden, 2,5 jaar relatie kan je niet zo maar abrupt eindigen. Over een week of 2 kom ik nog langs om nog wat spullen te halen, maar eerst effe rust!

Ik lig nu in bed en de tranen sprongen in me ogen toen ik besefte dat ik alleen was en me kussen nog naar me vriendje ruikte... pfff

Kan gelukkig morgen bij me moeder terecht, heeft grote boerderij en woont daar samen met een vriendin. Ruimte zat en even rust. Alleen wat dan... waar ga ik wonen en hoe...

In me achterhoofd nog wel de gedachte dat het over een paar maanden weer goed komt tussen ons..... wishfull thinking!

trusten!