Elke nacht droom ik van hem. Dan is hij lief, komt altijd bij me liggen, doet zoals vroeger. Die dromen zijn zalig. En dan gaat de wekker, ben ik terug bij af. Blijf achter met da gelukkige gevoel, terwijl er nix meer is om gelukkig om te zijn. En dan voel ik me miserabel.

Ik heb contact met hem online. Als vrienden. Hem lijkt het makkelijk te zijn, voor mij is het bijna een marteling soms. Ik vertel hem alles wat er door me heen gaat, ergens met de hoop dat hij zo ineens weer terugkomt zeker? Ik weet donders goed dat het niet zo zal zijn. Ik weet dat ik dit niet zou moeten doen, dat ik hem zou moeten laten vallen als een blok, net zoals hij met mij heeft gedaan. Maar ik kan het niet. Een paar dagen zonder nieuws, zijn nog erger dan een paar dagen zonder hem in levende lijve.

Ach, wanneer gaat het allemaal gedaan zijn? Wanneer stoppen mijn dromen me te kwellen? Wanneer... Waarom...