Waar is de echte jij?
Die vorig jaar verdwenen is.
Ken je ze nog?
Een lieve, mooie, intelligente meid
met toekomstplannen en altijd een doel voor ogen.

Je was altijd zo intrigerend, met je dove oortjes.
Jij was onzeker, ik vond het charmerend.
Ik hou van alles aan je, zelfs van je gebreken, die voor mij niet eensgebreken zijn.
We spraken een geheime taal,
en je las mijn lippen zonder dat ik sprak.
En lachten steeds om dat woordje dat je verkeerd raadde.

Je bent weg. Plots zag je geen toekomst meer, plots wou je niets meer.
Plots, plots, plots.
Ben je zo oppervlakkig geworden als de steppe in afrika.
Waar ben je, echte jij?
Je zit daar diep verborgen, in dat hart van steen,
de vrouw van wie ik hou.