discussie

afbeelding van leeuwinnetje

Eindelijk bezoek.Me vader met zijn nieuwe vriendin. Lekker wat te eten gemaakt.Totdat....
De discussie.Je MOET gewoon door met leven. Waarom heb je je zo laten bezeiken. Is dat houden van? Je moet nog veel van mij leren. Leer eens nieuwe mensen kennen, blijf niet in je oude wereldje hangen. Je hebt een man nodig zo als ik ( nee dank je). Begint opeens te huilen wat voor een pijn ik hem doe en dat mam het ook anders had gewild. Verdomme praat me nog een schuldgevoel aan!!! Daar kan ik nu dus helemaal niet tegen, een vader die huilt. Kom op niet laten merken dat dit je pijn doet, sterk overkomen,anders doe ik hem nog meer pijn. Verdomme ik wil naar mam, die begrijp me tenminste. En nu ben ik nog kwader op mijn ex. En wil hem bellen en zeggen wat hij niet alleen mij aandoet maar ook mijn vader, terwijl we al genoeg shit hebben gehad met overlijden van mam. Leven is kut.

afbeelding van lucifer

schuldgevoel

lief leeuwinnetje, het breekt mijn hart als ik jouw woorden lees! Misschien omdat ik mijzelf ook altijd schuldig voel,maar alsjeblieft stop daarmee! Tuurlijk wil jou vader zijn kind gelukkig zien,dat wil iedere ouder voor zijn kind. En natuurlijk wil hij niet dat je verdrietig bent,dat maakt hem ook verdrietig,ongelukkig en machteloos! Hij heeft dat vanmiddag alleen ongelukkig uitgedrukt!vergeef hem dat hijniet weet hoe hij jou moet troosten maar dat hij van je houd en het beste voor je wil!Het is ook niet de schuld van je ex, het is niemand zijn schuld,toch!? Het is onze schuld dat we ons ongelukkig laten maken,dat we ervoor kiezen iedereen gelukkig te maken behalve onszelf. Daar wil ik me schuldig {als we dan toch van schuld moeten spreken} over voelen! Dus doe je mee? OPHOUDEN MET SCHULDIG VOELEN, lief zijn voor onszelf,verdriet een plekje geven sterker worden,beseffen dat het leven niet K.. is? Liefs Lucifer

afbeelding van leeuwinnetje

ik wil gewoon dt iedereen

ik wil gewoon dt iedereen gelukkig is.Dan voel ik me ook beter. Hij was de eerste die me sinds weken eens vastpakte, alleen zat hij te huilen en kon ik me niet laten gaan. Dan wil ik altijd de sterke zijn. En ik had die knuf gewoon nodig. Maar me vader maakt zich al zoveel zorgen, daar wil ik niet ook nog eens bijkomen. Ik weet dt ik meer aan mezelf moet denken.Maar om dat na 32 jaar te veranderen is best moeilijk. Ik probeer ook lief te zijn voor mezelf,lukt alleen niet altijd. Dan ben ik weer kwaad dat ik het toch weer zover heb laten komen.Maar ik doe met je mee. Ga het gewoon proberen. Samen komen we er wel. Knuf