De vrouw is op vraag van het kleinste terug eens thuisgekomen om haar te helpen bij de voorbereiding op het frans examens (mijn frans schiet daar in te kort). Het ging eerst goed en ik dacht dat het een stap in de goede richting was voor de band tussen die twee. Ik heb er een traan van moeten wegpinken ze konden zo goed met elkaar opschieten, maar na een dik half uur waren de poppen aan't dansen. De vrouw kon het niet laten om met regelmaat een steek te zetten naar mij. Het kleinste werd zo kwaad dat haar papy zo gekwetst werd en zei dat die hulp niet meer nodig was. De vrouw kon het toen niet laten om de 2de pc op te zetten om haar mailtjes na te kijken. Ze heeft een nieuwe vriendin op msn (toeval) het zou gaan over een lotgenote van cvs/fbr(toeval) die (toevallig) ook bij haar werkt en zou Fabien heten.(ze werkt daar al 18 jaar en ik ken daar bijna iedereen met naam, die naam is mij totaal onbekend) Ze is niet meer op een pc geweest van toen ze bij haar moeder is ingetrokken. Wij hebben een sterk vermoeden dat het gaat om hare nieuwe vriend die nu om toch te kunnen praten met elkaar een vrouwennaam heeft aangenomen. Zijn zuster heet (toevallig) ook Fabien. Zijn dat niet teveel toevalligheden om waar te zijn of zijn wij paranoia.
Groetjes van coach en de kids
Coach, De vraag is: Wat wil
Coach,
De vraag is: Wat wil je? Ja, inderdaad. Het zijn een hoop toevalligheden. Misschien wel te veel toevalligheden.
Ik vind het trouwens erger hoe ze de kinderen behandelt. Egaal of jullie niet meer door ?ɬ©?ɬ©n deur kunnen. Het blijven ook haar kinderen. Het klinkt alsof ze dat vergeteb is. Of dat ze de kinderen tegen je wil opzetten. Oorlog voeren over de ruggen van de kinderen. Heb ik ook helaas te vaak gezien. Is ook nergens voor nodig.
Het is goed dat je kinderen het voor je opnemen. Alleen is het niet bevorderlijk voor hun band met hun moeder. Die wordt erdoor geschaad. Dat ze dat zelf niet inziet.
Voor jou is het moeilijk. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Hoe voel je je? Ik weet: een open deur. Heb je op zijn minst een uitlaatklep, iets om even een moment op andere gedachten te komen?
Schrijf maar veel. Het helpt. Spreek met vrienden. Het helpt.
Ik wens je sterkte. Ik denk dat jij dat hard nodig hebt.
Groetjes,
Angelo
Beste ANGELO,
Beste ANGELO
Ik ben net uit een dipje gekomen, ben er nu een beetje bovenop. Ik heb het forum wel een paar keren overlopen maar kon niets neerzetten.
De kinderen en een vrouwelijke collega hebben mij er weer bovenop gekregen. Die collega heeft 6 jaar geleden dit ook allemaal meegemaakt maar dan met haar man. Met haar kon ik ook al terecht op het werk als het mij thuis even hoog zat als de vrouw weer een van onze kinderen een geestelijke dreun gegeven had. Zij kende mij op het werk als de plezantste, levens lustigste en eentje die de werksfeer tot een familie feest kon herleiden. En nu stil en teruggetrokken op de werkvloer ergens stond weg te kwijnen. Ik ben uiteindelijk in ziekte verlof beland. Nu een week verlengen en dan terug de draad opnemen. Daarom kan ik nu pas antwoorden.
Ik dank je voor je steun, en u heeft daar zeker gelijk in dat je moet praten met vrienden of vriendinnen rond mij of op het forum het help echt.