Blijkbaar ben ik niet de enige die al zoveel verdriet heb gekend ... Ik heb mijn mama moeten afgeven omdat ze het leven niet meer aankon ... zij was deze maand jarig ... mijn man kon het leven ook niet meer aan en in mei zal het vier jaar zijn, net op de verjaardag van mijn broer zijn kindje. En verleden jaar is een goede vriend (wij hadden een heel intense relatie) ook gestorven,hij is teruggevonden in zijn wagen ... had gedronken en was blijven zitten en in slaap gevallen ... is dus gestikt, het was trouwens ook deze maand zijn verjaardag. Ik begrijp je heel goed, op een bepaald moment kan je het allemaal niet aan, we zijn ook maar mensen.
Als ik hierover met mensen praat is het constant van kop op meisje, je moet je hierover zetten ... maar het is allemaal niet zo evident. Ik denk dat wij misschien meer tijd nodig hebben om alles een plaatsje te geven, want we hebben al zoveel verdriet te verwerken gehad. En ok tijd heelt alle wonden maar dan moet er ook eens een eind aan komen en aan de zaken die ik daarnet noemde kon ikzelf niets veranderen. Zijn gewoon dingen die je overkomen en waar je maar moet mee leren leven ... pfffff
Maar please hou de moed erin ... doe ik ook voor mijn kinderen ... want zij mogen hiervoor niet boeten ... zij hebben recht op een gelukkig leven en dit is hetgene wat mij er iedere keer terug bovenop helpt. Het is moeilijk maar ik zal ervoor blijven vechten ...

Never give up en het is heel goed dat je het van je afschrijft, dat doe ik ook en lucht echt wel op ...