Dag Nicolaatje,

Eerlijk gezegd denk ik dat het niet zoveel uitmaakt hoe lang je samen bent geweest. Als er kinderen bij betrokken zijn, dan moet je in ieder geval samen altijd verder op soort van vriendschappelijke basis op of zijn minst op een beleefde basis. Als er geen kinderen bij betrokken zijn, hangt het af in hoeverre je je betrokken bij elkaar hebt gevoeld?

Ik denk dat in alle relaties waarin sprake is van een (fysieke) liefde, beide partners geraakt worden door elkaar. Sommige relaties duren kort en hevig, sommige duren lang en doven uit. "Love is like the ocean, always beautiful but different on every shore".

Als je degene bent die verlaten wordt, lijkt de ander gevoelloos. Dit is natuurlijk niet zo, tenzij iemand een bepaalde afwijking heeft. Ook degene die verlaat, worstelt met gevoelens zoals verdriet, zelfverwijt en schuld. En zoekt een bepaalde uitweg of op zijn minst een manier om met deze gevoelens om te gaan. De ander bij je willen houden om gevoelens als zorg, vriendschap, compassie te voeden en gevoelens van verdriet, zelfverwijt of schuld weg te houden is dan eigenlijk wel een logische reactie. Misschien is het daarom dat exen het liefst horen dat het goed met je gaat en dat jij ook ook graag contact wil houden? Om bevestigd te worden in hun eigen gevoel en gerustgesteld te worden dat de schade niet zo groot is?

En als het dan ook in principe aardige, normale mensen zijn, is hun behoefte aan bevestiging dat het goed met je gaat en dat jullie gewoon vrienden kunnen zijn, nog groter?

Zelf houd ik me bij ieder contact voor dat de communicatie van mijn ex gericht is op zijn eigen geruststelling. En ik houd mezelf voor dat het echt over is. Dit helpt niet altijd, maar vaak wel. Ik lees dan ook geen dubbele boodschappen omdat ik me realiseer dat dat mijn deel is, iets wat ik graag zou willen en dus gemakkelijk kan lezen...

Misschien schrijf ik wat ingewikkeld, maar ik hoop dat je er iets aan hebt!

Ik denk dat in veel gevallen het inderdaad zo is dat mensen zich vasthouden aan het vriendjes zijn om maar niet helemaal los te hoeven laten. Als gedumpt persoon misschien in de hoop op meer, en als degene die dumpt misschien als veilige terugvalbasis.

Maar soms denk ik ook dat mensen uit elkaar gaan omdat ze qua relatie gewoon niet bij elkaar passen, maar dat het niet hoeft te betekenen dat ze niet in elkaars leven passen en willen zijn.

Ik ben vaak wel van mening dat mensen te snel vrienden willen zijn. Je kunt pas vrienden van elkaar zijn op het moment dat je beide 100% beseft dat vrienden alles is wat erin zit en je ook allebei op het punt bent dat je dat volledig geaccepteerd hebt. Veel mensen houden zichzelf daarin voor de gek, en zodra de ander dan een nieuwe vriend/vriendin krijgt lukt die vriendschap ineens toch niet....

In veel gevallen vraag ik me af of mensen elkaar niet alleen maar meer pijn doen door geforceerd vrienden te willen zijn....

Iedereen heeft denk ik zijn eigen verhaal hierin, maar ook ik weet uit ervaring inmiddels wel een beetje dat het vrienden zijn met je ex vaak alleen lijkt te werken zolang je beide vrijgezel bent..... En pas na een het hele ldvd proces....

Hoi Nicolaatje,

Ik denk dat het er ook aan ligt hoe je uit elkaar bent gegaan. Ben je als vrienden uit elkaar gegaan, kan ik het me nog wel voorstellen dat je dat wilt. Zeker in het geval van een lange relatie, dat je toch een geschiedenis met elkaar hebt en deelt. Of, als je dicht bij elkaar woont, en elkaar bijna niet kan ontlopen (bijv. in een dorp). Of gezamenlijk vrienden/ kennissen.

Zijn zomaar een paar ideetjes... .

Hoop dat je er iets aan hebt.