Ik leerde mijn vrouw in 1987 kennen en naar 4 jaar verkering besloten wij te gaan trouwen. Uit dit huwelijk zijn 2 beeldschone kinderen geboren en wij waren de koning te rijk. Maar nu heeft mijn vrouw na 17 jaar huwelijk besloten om er een punt achter te zetten.
De vlam was bij haar verdwenen en zij wilde weer passie in een relatie hebben. Ik reageerde vol ongeloof en had deze reactie nooit achter mijn vrouw uitgehaald. Ik dacht haar na 20 jaar wel te kennen
maar dit bleek dus niet zo te zijn. Zij had me wel eens gewaarschuwd dat ik moest gaan veranderen anders zou het niet goed gaan met ons huwelijk maar ik heb haar hier in onderschat. Mijn vrouw die zit vaak in een depressieve bui en zodoende dacht ik van "ach daar komt zij alweer". Ze vertelde het mij op een dag dat zij bij haar hartsvriendin was geweest. Hier was zij gaan praten omdat deze hartsvriendin ook in een huwelijkscrisis zit maar deze hebben inmiddels de draad alweer opgepakt. Onze 2 kinderen is nu het enigste wat ik op dit moment nog heb en dit maakt het voor mij extra moeilijk om dit alles te verwerken.
Ik kan het nu nog steeds niet geloven dat mijn vrouw mij zoiets heeft aangedaan. Ik voel me gebruikt en aan de straat gezet alsof ik een vuilniszak ben. Zij toont ook geen enkele emoties en is bikkelhard.
Ik weet niet hoe nu verder en ben nog zeer veel emotioneel.
Ik heb 45 jaar nog nooit gehuild maar nu al bijna 2 maanden iedere dag. Ik heb al heel wat dagen alleen gezeten en weet me hier geen raad mee. Ben van mijn ouderlijk huis meteen bij mijn vrouw ingetrokken en moet nu na 45 jaar leren zelfstandig te worden.
Maar dit mag geen probleem zijn ik kan het alleen niet verkroppen dat mij zoiets overkomen is. Heeft dit ook iemand meegemaakt en hoe is zoiets afgelopen???
groetjes Hein