maar die zijn achter de rug, persoonlijk geloof ik na heel wat ervaring (ben 39 ) NIET dat ineens het gevoel over is. Nee sterker nog ik weiger het te geloven.
Ik geloof dat er een soort van verdedigingsmechanisme ontstaat bij "het gevoel is ineens weg types" en het is aan hen om te bepalen hoe ze dit kruispunt in hun leven nemen. Meestal heeft een en ander te maken met opvoeding, verleden, rol moeder etc....
Mijn strategie is vorlopig afstand nemen en hopen dat er een moment van bezinning komt bij hem. Vooral niet te confronterend optreden want dan is het terugtrekken in de schulp de natuurlijke verdediging.
Mits optijd reactie durf ik het aan, en als het me te lang duurt nieuwe ronden nieuwe kansen, met als leerschool dat ik het allemaal wel aankan en durf. Ik ben er klaar voor maar nog niet klaar mee. Heb een doel en dat zal ik bereiken.....
Ja ik hoop ook op een moment
Ja ik hoop ook op een moment dat hij denkt "wat heb ik gedaan"
niet dat ik hem dan terug zou willen, sowieso is er veel kapot in mij door hem gemaakt maar toch hoop ik erop dat hij denkt Onee wat ben ik stom, en dat ie me ook eens zal missen..
Maar ja ergens geloof ik daar niet in en kan ik er alleen in mijn visualisaties, dan beeld ik me dus in dat ik dan lekker sterk voorbij banjer..
Groetjes Incognito78
'We all stand together'
me 2
ik hoop ook heel erg op dat ene moment waarop hij zich beseft hoe dom ie is geweest, dat ie nie zonder me kan en al die dingen... en dan t liefst op een moment waarop ik zelf sterk in mn schoenen sta en met een beetje geluk over hem heen ben, zodat ik hem kan uitlachen, dat ie zo stom is geweest en dat hij dan te laat is... Maar ja, ben bang dat dat moment nooit zal komen...
Heb ik ook, zie mezelf dan
Heb ik ook, zie mezelf dan zeggen: tja, jammer maar het gevoel is weg. Dat zou een heel lekker gevoel geven maar voorlopig gok ik er maar niet op.