Nou vandaag even gesproken met mijn ex partner. Het deed me erg veel pijn om te merken dat zij geen moeite had met de situatie. Ze geeft aan dat ze wel veel pijn heeft omdat ik het zo moeilijk heb ermee. Maar dat ze wel achter haar besluit staat. Ze is druk bezig met dingen te regelen die we samen hebben.. rekening, afzeggingen en dergelijke. Onze gezamelijke inschrijvingen te splitsen bij woningbouw stichtingen enzo. Allemaal feitelijke zaken die ze nu doet. Ik vraag me dan ook af of dit een schild is die ze gebruikt of dat ze er werkelijk helemaal klaar mee is. Ik heb ook vandaag niks anders gedaan dan janken.. en mezelf weer kwellen door bijvoorbeeld in haar klerenkast te kijken of ze alles wel meegenomen heeft afgelopen vrijdag. Ik weet dat het over is, maar het voelt allemaal zo onwerkelijk zo koud en ow zo verd*md alleen. Ik merk dat ik tegen iedereen dingen vertel over wat er gebeurd is in onze 10 jaar relatie en ze horen me ook wel aan. Alleen krijg ik dan allemaal van die reaktie's van waarom heb je haar niet gedumpt en niet zij jou... ik had...blah blah..
Mensen uitleggen dat je bepaalde dingen hebt geaccepteerd in je relatie wat eigenlijk helemaal niet gezond is, kun je toch niet voor elkaar krijgen. Zij hebben een mening die niets met gevoel te maken heeft daarin. Het zijn gevoelens die ik had voor haar die zo sterk zijn geweest altijd dat ik ze accepteerde zoals ze gebeurde. Echter nu merk ik dat die dingen toch terug komen, zeker nu nadat zij de relatie heeft verbroken. Het is stil aan de telefoon. Normaal belde ze als ik voor mijn werk elders was echt 2 a 3x per dag.. of als zij weg was voor dr werk dito. En nu, nu woont ze elders in dr eentje en ze belt niet..

damn wat is dit gevoel klote zeg.. hebben ze er pillen voor?

gr Berrie