Damn... schrok me rot... meneer stond ineens op de stoep.. uhh voor het raam.
Ik hoefde niet te werken vandaag doordat er veel afmeldingen waren. Leek me heerlijk want mijn lichaam gaf nog al wat vermoeidheid aan.
Dan pak ik die mogelijkheden van spontaan vrij krijgen met beide handen aan.
Mevrouw wordt nog weleens verstandig Pluspunt voor mezelf. In the pocket!!!

Maar goed,
Meneer kwam binnen en zei sorry.. ik dacht dat je aan het werk was of een blokje met de hond aan het lopen was. Ik zou even snel wat pakken en daarna gelijk weggaan.

Toen ben ik eerst met mn dingen verder gegaan waar ik mee bezig was, maar al snel probeer hij een praatje te maken.
Hij: Heb je een nieuwe broek? Nee? oo deze heb ik nooit gezien.. OO lag nog achter in de kast.... ???
Hij: Je ziet er goed.... Ja Thanks... maar wat heb ik er aan als JIJ dat tegen mij zegt???!!! (En dan wil je mn gezicht niet zien als ik dat zeg... geloof me )
Hij: ooooo gaan we op de zakelijke toer?? Arrggg dus ja dan dim ik weer wat in. Hij bedoelt het namelijk niet verkeerd. Kortom de balans is moeilijk te vinden. We willen beide de harmonie erin houden en de scheiding zonder ruzie afsluiten. En dat gaat uiteindelijk ook wel lukken.

Hij: Je bent wel afgevallen... Ik: ja klopt. Hij: Hoeveel? Ik: 8 kilo inmiddels... Dan de verkeerde opmerking van hem: Ach is dit toch nog ergens goed voor...toch(met glimlach)? Ben je er niet blij mee. Je ziet er goed uit... GRRR.
Getver dit soort gesprekken zijn moeilijk en ik probeer de juiste balans te vinden. Weet me soms geen houding te geven, wat wel en niet bespreken. Ik probeer juist afstand te houden/ te creëren. Ik besef het nu: ik ben klaar met hem!!! Helemaal klaar.
Ook al stond ie wel met hangende pootjes op de stoep…. Ik ga mn eigen leven nu aan. Zonder hem. En dat gaat prima lukken!!!

Ik wil hem niet zien als het niet nodig is en al helemaal niet op momenten dat ik het niet verwacht en ik gewoon thuis ben.
Dit ook duidelijk gemaakt. Afspraken(nogmaals) gemaakt hierover en hij vroeg of hij morgen wel bij het gesprek met de makelaar moet zitten. Tja… het is ook jouw huis heb ik gezegd.. IK moest maar zeggen of ik hem erbij wilde hebben. No way!!!
Die beslissing ging ik dus niet maken he!

Nou ja weer een heel verhaal en dat op mn vrije middag. Tja. Ik merk nu wel dat het me toch goed heeft gedaan om dit te schrijven.
Ik ga steeds sterker in mn schoenen staan.

Mijn tranen zijn allang weer gedroogd en de boosheid is ook snel gezakt en ik ga nu een kop koffie zetten… en daarna naar de kapper. Morgen naar de schoonheidsspec. Dan die makelaar nog even morgenmiddag..en dan WEEKEND!

Zo… en iedereen die nu een dikke knuffel nodig heeft: Ik heb ze even in de aanbieding!

HUG HUG HUG Jans1