Dagen gaan voorbij

afbeelding van HD

De dagen gaan steeds voorbij en voorbij, elke dag ben ik verder weg van die ene dag dat m'n wereld een stilstand kreeg..langzaam en steeds meer rust in m'n hoofd, in m'n hart, in heel mijn lijf..Ik ga elke dag door, laat alle tranen die nog vanbinnen zitten stromen..heb veel ups en downs, wss word valentijn weer zo eentje, maar ik moet er door..ik laat haar steeds meer los, ze hangt nu nog aan een pink, maar de deur gaat dicht..mijn nieuw verhaal staat mij nog te wachten..ik ben allezinds bnieuwd, naar de volgende die mijn hartje zal doen sneller kloppen, zal ze anders zijn? Zal ze anders lachen, zal ze anders reageren? Zal ik gelukkiger zijn? We zien wel...hmm, het is zo hard..maar ik zal hier zeker sterker doorkomen, dingen anders aanpakken..ik heb mezelf nu echt gzien..nu echt gevoeld, eens stilgestaan met wie ik vanbinnen ben..

My mind overflows with memories of you, of all that we've shared, all that we knew. I miss your touch and your warm embrace, the look in your eyes, the smile on your face. My dreams are filled with your soft gentle kiss, but when I wake up and I cry for all those things, that aren't ""there" anymore..

afbeelding van Nellebel

voel met je mee

Ik kan met jou meevoelen, het spreekwoord zegt: "de tijd heelt alle wonden". Dat is gedeeltelijk waar, er blijven wel littekens over, maar we kunnen wel verder. Stapje voor stapje gaat het elke dag beter, we gaan weer aan het werk, pakken hobby's op, zoeken afleiding, en gaan inderdaad weer een beetje hopen dat het misschien mogelijk is om weer een keer verliefd te kunnen worden? Onze harten zijn groot genoeg om meer plekken te kunnen maken voor een nieuwe liefde, misschien op een andere manier, maar het kan.Neem alleen wel de tijd om te "rouwen". Lees maar eens mijn blogs.

Ik ben niet de jongste meer(51) , na 2 heftige scheidingen ontmoette ik in 2007 een man waar ik ontzettend veel voor ging voelen. Het was zo'n totaal ander gevoel dan wat ik ooit had gevoeld, alles was er, veiligheid, geur, aantrekkingskracht, enz enz. Tot een relatie is het helaas nooit geworden, dat had zijn redenen, afstand, kinderen, maar vooral van zijn kant, zich niet kunnen binden, elke keer als ik te dichtbij kwam stootte hij mij weer af, zeer frustrerend, tot vorig jaar november, toen kwam er letterlijk een breekpunt, hij overleed na een kort ziekbed totaal onverwachts. Het lot greep in, nu was het echt dus afgelopen, nu was het onomkeerbaar geworden. Daarvoor viel ik elke nacht in slaap met hem in mijn gedachten, droomde ons leven, hoe het zou kunnen zijn, hij en ik samen. En nu.......waar kan ik nu over dromen, zouden we elkaar in een volgend leven weer ontmoeten? Intens verdrietig ben ik geweest en nog, het rauwe is eraf, maar het duurt nog. Ik weet niet meer wat erger is, dat hij nog leefde, maar toch onbereikbaar bleef, of dood, definitief nu weten dat het nooit meer wat zal worden.

Er is wel een bepaalde rust over mij gekomen, ben veranderd, maak me niet zo gauw meer druk om dingen, leef wat bij de dag, mijn moeder is ook nog overleden paar weken terug, inmiddels zelf oma geworden van een kleinzoon, toch weer een "man"in mijn leven gekomen waar ik zielsveel van houd, en mij veel troost kan geven.

Het leven is mooi, wat er gebeurd in je leven, gebeurd vaak niet voor niets, maakt je sterker, dat besef komt meestal later, we komen er wel weer, hoe uitzichtloos het soms is. Hou moed, geloof en hou van jezelf, zorg goed voor jezelf, of de liefde nog komt in je leven, wie weet wat het lot nog voor je in petto heeft.................

liefs en sterkte!!