En weer een keer zit in op mijn telefoon op google te zoeken, naar onderwerpen als ex vergeten, ex loslaten enz. Weer kom ik op de site van www.ldvd.nl terecht. Dit keer is het echt afgelopen en wil ik verder zonder mijn ex. Maar hoe, ik zoek wanhopig google af in de hoop dat ik een antwoord vind op hoe ik dit voor elkaar ga krijgen. Helaas nergens echt een antwoord te vinden. De enige tip die ik steeds tegen kom is, verbreek het contact! Oke, ik beslis ik ga dit nog een keer proberen, maar nu dan ook echt, ik maak een account aan onder een valse naam en wie weet helpt het om op moeilijke momenten het verhaal neer te typen.

Mijn verhaal in vogelvlucht:
Anderhalf jaar geleden is mijn relatie uitgegaan na 7 jaar. Wat ben ik door een hell gegaan, ik zat sinds enige maanden in een flinke depressie. Ik had eindelijk hulp gezocht en was hard aan het werk met mezelf, toen ik voelde dat er afstand ontstond tussen ons. Ik heb me wanhopig aan hem vastgeklampt in de hoop dat het maar niet mis zou gaan. Helaas was dit niet te voorkomen, nadat ik er achter was gekomen dat hij “verliefd” was op een collega, heb ik hem met enige dwang ons huis uitgezet. Vanaf dat moment zijn wij officieel uit elkaar. We hebben een aantal keer een tijd geen contact gehad, maar door gezamelijke vrienden komen we elkaar steeds weer tegen en kunnen we elkaar niet los laten. Steeds begint het weer op iets moois te lijken en hebben we het idee dat we het misschien toch weer kunnen proberen, en steeds weer komt er een ander meisje in zijn leven en lig ik weer gebroken op de grond…

Met oud en nieuw was de maat vol voor mij, iedereen dacht dat wij weer bijna samen waren en dat we alles weer op de rit kregen, helaas daar was weer een ander meisje, die hij echt “heel heel heel leuk vind”. Ik ben er klaar mee en wil me niet meer zo ellendig voelen, tijd voor nieuwe tijden met nieuwe kansen en hopelijk ooit een nieuwe liefde.

Ons gezamenlijk huis staat te koop, en dus daar zal wat contact over moeten zijn. Verder geen contact! Dat is mijn doel, feestjes van gezamenlijke vrienden maar even uit de weg gaan, met enige uitleg zullen ze me vast begrijpen…

Mijn angst… zo sterk en vastbesloten als ik nu ben, zo twijfelachtig en onzeker kan ik morgen weer zijn…