Lieve allemaal,

Ben ik weer....ben een lang weekend naar mijn vriendin in de UK geweest. Was erg fijn om even uit mijn natural habitat te zijn. Ik merk dat in mijn huis zijn, in mijn stad zijn niet goed voor me is, al kan ik er niet aan ontsnappen en moet ik hier doorheen. Het is alleen zo dat als ik hier ben alles me aan hem herinnert, en dat ik overal zijn gezicht zie, zijn stem hoor, bang ben hem tegen te komen, wachtend of hij me ooit nog gaat bellen of op een andere manier contact zal zoeken? Ik moet verder met mijn leven, mijn studie, plannen voor de toekomst. Maar nog steeds voelt het alsof mijn vleugels zijn afgehakt en ik lamgeslagen door de tijd ga. Het ergste is dat ik tot de conclusie ben gekomen dat ik niet echt zozeer de intimiteit mis, ik mis HEM, om wie hij is en om wie hij niet is. Heb dit weekend bij iemand geslapen en was erg fijn, maar het gekke is dat voor mij de waarheid daardoor nog duidelijker voor me verschijnt. Want ik kan veiligheid, geborgenheid, intimiteit, lichamelijkheid, aandacht en liefde bij zoveel andere mannen vinden ( dat klinkt misschien wat pretentieus maar het is wel zo) maar ik wil die liefde alleen van hem. Er is niemand zoals hij! En ik zal vast wel iemand anders vinden, waar ik ook van zal houden, maar het zal nooit meer zijn zoals met hem. Ik mis hem zo ontzettend en nu er bijna een week voorbij is waarin ik hem helemaal niet meer heb gesproken en nu het twee weken geleden is dat ik voor het laatst in zijn armen lag lijkt het bijna onwerkelijk dat hij ergens rondloopt en ik hier zit. Vraag me af wat hij aan het doen is. Denkt hij af en toe nog aan me? Mist hij me? Is hij blij dat hij nu dan eindelijk van me af is, dat ik hem eindelijk met rust laat? Ben ik vervangen door iemand anders? Hij is overmorgen jarig. Ik mag en zal niets van me laten horen, maar die dag, vorig jaar, ik had champagne gekocht en lekkere hapjes en die hebben we midden in de nacht samen opgepeuzeld, was zo fijn. Heeft hij een identieke nacht met iemand anders deze week? Is het beter, fijner? Is ze liever, mooier, geiler, slimmer? Of ligt hij alleen in zijn bed? Zich afvragend waar ik ben? Waar ik blijf? Ik wil zo graag weten hoe hij zich nu voelt en of er progressie in dit hele proces zit.... maar het feit dat hij me niet belt, niet op mijn stoep staat....dat zegt genoeg, dat zegt alles. Hij mist mij niet, en hij zal me ook nooit meer missen. Terwijl ik steeds meer denk dat mijn hele leven ik de leegte zal voelen van zijn afwezigheid.