Ok dan ik begrijp even iets niet. Gisteren heb ik hem weer bijna een hele dag moeten zien door een activiteit van onze studentenkring. Hij deed 'normaal'.. ontweek me wel wat, maar als hij niet anders kon dan deed hij toch normaal. Hij was al vroeger weg van die activiteit dan ik. Ik kwam op mijn kot en plots stonden er allemaal spullen voor mijn deur. Zaken van mij die nog op zijn kot lagen, maar ook zaken die we gemeenschappelijk hadden gekocht (die ook heel speciale momenten oproepen). Ik smstte hem dat hij wel eens volwassen mag doen en ook gewoon iets tegen mij mag zeggen inplaats van alles voor mijn deur te dumpen en altijd verrassingen tegen te komen. Geen reactie natuurlijk. Dan gestuurd om te vragen wat er met hem scheelt (hij negeert me al sinds ik vorige week had gevraagd of hij wou verhuizen) en tegen zijn goede vriend doet hij ook vreemd en hij is verstrooid. En hem ook even duidelijk gezegd dat ik die beslissing om hem te laten verhuizen niet wou maken en dat ook maar iets is dat ik moest doen, door zijn grote beslissing twee maanden geleden om ermee te stoppen. En ook even erbij gezet dat ik denk dat hij niet meer weet hoe ik echt ben door heel de situatie en ik het jammer vind dat alles zo moet verlopen. Natuurlijk weer geen antwoord. Dus ik laat het zo en ga met wat vrienden een film kijken. Nadien kom ik op kot en kijk op mijn facebook... en plots waren we vreemden voor elkaar, heeft hij me defriend. Ik in alle staten natuurlijk, waarom doet hij dit, terwijl hij weet dat ik hem nog maanden moet zien, dat we 'normaal' tegen elkaar moeten doen. Ik ben niet zo een ex dat hem veel heeft lastig gevallen, enkel als hij weer iets deed dat ik vond dat niet kon heb ik hem gsmst, voor de rest laat ik hem altijd met rust en ik had daar ook geen problemen mee om hem een week/2weken niet te smsen.

Dus ja natuurlijk sms ik weer waar hij in godsnaam mee bezig is, dat ik hem nog wel moet zien. Ik bel een paar keer (de eerste keer in die twee maand dat ik dat doe). En geen reactie natuurlijk. Ben ik dan maar bij een vriendin gaan slapen op een matras op de grond om nog wat te praten en omdat het niet zo goed ging met mij.

Ik begrijp echt niet meer wat hij aan het doen is nu. Hij zei zelf vorige week nog dat ik probeer er te snel over te geraken, dat ik kleine stapjes moet nemen, maar hij is nu grote stappen aan het nemen in mijn plaats. Hij komt vanmiddag waarschijnlijk hier nog op kot eten, zijn kookgerief is nog niet weg dus nu ga ik wachten tot ik hem zie en te vragen hoe alles nu zit.