Nu besef wat ik opschrijf in de titel.... contact met ex.... dit is de eerste keer dat ik hem mijn ex noem.We zijn nog getrouwd maar leven inmiddels 2 maanden uit elkaar. De scheiding wordt morgen kracht bijgezet en gaan we de gesprekken in. Doodeng. Intens Verdrietig....
Hij is vanavond weer een paar uren geweest. Het huis moet verkocht worden. Hij kan het niet opbrengen. Ik ben al druk op zoek naar een huurhuisje maar dat schiet niet op.
Samen weer gepraat, gehuild. En papieren klaar gezocht voor het gesprek van morgen als de scheidingsmakelaar komt.
Voelde vertrouwd.... maar ook eng. wat wel zeggen tegen elkaar wat niet. Hij geeft adviezen en probeer me nog te beschermen tegen sommige mensen die rare/gemene dingen zeggen.
Omdat het huis verkocht moet worden kwam hij met een andere optie wat voor mij fijn zou kunnen zijn. huis te koop zetten en dan een flinke prijs erop. ( onze hypotheek is hoger dan de waarde van het huis, ongeveer 20.000 eurootjes)
Dan ondersteunt hij mij in de kosten zodat ik tijd en ruimte heb om een andere woning te zoeken. Dan heb ik geen druk om heel snel ander onderdak te moeten vinden.
Mocht er een gek zijn die het ervoor geeft.... tja dan moeten we het gewoon maar verkopen, maar die kans is niet groot. Mocht ik er nog een jaar blijven wonen dan krijgen we misschien een betere prijs dan nu... nu moet er sowieso geld bij. Het kan natuurlijk ook nog slechter gaan met de economie over een jaar....
Als mensen weten dat het huis weg moet dan noemt hij het "weggeven"..... ze bieden dan natuurlijk veel minder.. zucht.
Aan de andere kant.... kom ik zo niet van hem los... en ik heb het er erg moeilijk mee en mis hem. Als we nu het huis verkopen moet er waarschijnlijk spaargeld bij om de hypotheek te betalen.
Jemig... wat is wijsheid??????
We kunnen goed praten en we zijn beide redelijk naar elkaar toe. Hij wil mij ondersteunen waar hij kan. En probeert het beste te keizen uit de 2 slechtste keuzes.
Deze avond had ik zooo de behoefte om hem vast te pakken, te knuffelen of alleen maar een hand op z'n schouder te leggen.... en het kan en mag niet meer.
Het doet zo zeer.... en morgen moeten we weer om tafel. Pfff... ik zit er even doorheen.
Hopen dat ik wat kan slapen zo. maar mn verdriet is te overheersend nu merk ik.
De wekker gaat wel vroeg.... dus ik doe een poging.
Bedankt voor het lezen... ik hoop binnenkort ook weer anderen te kunnen steunen.
Gr Jans
@Jans
Ik leef met je mee Jans.
Dit is echt een moeilijke periode waar je doorheen moet. Zelf zijn we hier ook nog mee bezig. Wij zijn al sinds eind augustus uit elkaar.
Neem je tijd denk ik, laat je niet forceren.
Ik vind het heel mooi dat jullie zo vriendelijk met elkaar blijven omgaan. Dat is niet iedereen gegeven.
Veel sterkte !
Ik begrijp erg goed waar je
Ik begrijp erg goed waar je doorheen gaat Jans. Mijn ex-vrouw en ik hebben na het beëindigen van de relatie ook ons huisje verkocht. Dat ging bij ons gelukkig redelijk vlot (voor een eerlijke prijs) - maar vooraleer alles beschreven is bij de notaris e.d. ben je toch snel een half jaar verder.
Mijn vrouw mocht ook in het huisje blijven wonen, ik bleef mooi mee de hypotheek aflossen voor de helft terwijl ik zelf bij familie een kamer huur (kost en inwoon zeg maar). Nu is het bij ons wél zo dat zij na enkele weken al een nieuwe partner had en het mij nu een erg wrang gevoel geeft. Ik mee afbetalen wetende dat er regelmatig iemand 'anders' in 'mijn' huisje was. Nu goed, daar hoef jij je geen zorgen over te maken want jij bent diegene die in het huis mag blijven tot het verkocht is
Nudat het huis verkocht is gaan we naar de notaris om de scheiding te regelen (in België is het fiscaal interessant om pas te scheiden na verkoop van het huis). Ik moet haar ook nog een drietal keer zien en dat zullen geen makkelijke momenten zijn, zeker niet omdat ik weet dat ze al een ander heeft. Maar we moeten erdoor. De verkoop van een huis is een echte 'afsluiter', je kan makkelijker verder.
Ik veronderstel dat je geen kinderen hebt? Dat is iets waar ik me af en toe aan optrek, want als die er wél zijn is het zo verschrikkelijk veel moeilijker kan ik me inbeelden.
Als 'vrienden' uiteen gaan is altijd het beste, als je voor elkaar nog het beste wil en om elkaar geeft. Als ik jou hoor denk ik dat we wat dat betreft in dezelfde situatie zitten ... nog om elkaar geven maar weten dat het gewoon niet lukt en verstandig genoeg zijn er een punt achter te zetten. Als ik sommige verhalen hoor in m'n omgeving ... dan denk ik 'eigenlijk is dit een droomscheiding' (als er al zoiets bestaat).
Sterkte, je komt er wel uit
Jans
Meis wat is het moeilijk hé...
Ik wens je heel veel sterkte hoor!
Liefs Jeannette
reacties
Bedankt voor alle reacties...
Tja een droomscheiding is wat dubbelzinnig vind ik maar ik begrijp wat je ermee bedoelt...
Qua huis weet ik nu eigenlijk dat ik mijn gevoel moet gaan volgen en dat betekend: Te koop zetten en dan hopen dat het voor een redelijke prijs kan worden verkocht zodat we er niet veel bij in schieten.
Zodra het dan verkocht is ga ik op zoek naar een huurwoning. Ik kan het gewoon niet opbrengen om en al een huurwoning te hebben en ook nog eventuele hypotheekkosten te moeten betalen.... Dus eerst huis verkopen en dan moet ik binnen korte tijd een andere woning hebben. Dat zal moeilijk zijn maar dat is beter dan aan mn ex vast blijven zitten. Ook de hypotheek moet betaalt worden en stel dat hij zijn baan ook verliest. Werkt nu al voor een uitzendburo en dan zitten we nog dieper in de shit....
Ik hoop idd ook dat we later vrienden kunnen blijven... hij is toch een deel van mijn leven (geweest).
Nu zat ik net bij een vriendin en kreeg weer even de bevestiging dat die nog steeds scharrelt/ een vriendin heeft. o mij god ik kreeg het spaansbenauwd en kreeg hartkloppingen en werd week van binnen. Dit doet zo'n pijn.... en verdriet.
Ik kan het me gewoon niet voorstellen dat hij in bed ligt met een ander en ik weet dat ik me niet moet kwellen met die gedachte maar ik krijg het gewoon niet uit mijn hoofd!!! Voel me nu ook even weer verslagen en rot.... al heftige dagen gehad en nu weer een shitgevoel/tril er gewoon van. Love hurts....
Tranen rollen over mn wangen.... ik ben bang. Bang dat ik nooit over hem heen ga komen en dus vriendschap geen kans krijgt. Ik moet hem los laten.... hij heeft mij al wel losgelaten. Maar hoe moet dat loslaten??? hij zit voor mijn gevoel meer dan eens verstrengeld in mn hart/gedachten en tranen.....
Help......
loslaten
Hey Jans,
Voor mij is loslaten ook zowat hetoeilkste dat er bestaat. Het gaat zo in tegen wat je gevoel je verteld. Het doet zo'n pijn. Het voelt alsof een stukje van je gaat dood.
Je bent nog maar 2 maanden uit elkaar, heb ik gelezen. Ik weet niet hoe lang jullie samen geweest zijn. Maar 2 maanden is zowiezo niet veel om los te laten. Ik ben nu 4,5 maand weg bij mijn vrouw en denk nog vaak aan haar. Als het enige troost kan zijn, het betert wel. Het heeft gewoon veel tijd nodig. Je moet wel echt de klik gemaakt hebben dat het nooit meer goed komt. Zolang je blijft hopen dat je terug bij elkaar gaar komen kan je volgens mij geen afscheid nemen en dus ook niet loslaten.
Veel sterkte !