Ik heb ook brieven geschreven, vijf in totaal. Achteraf snap ik dat ze op geen enkele gereageerd heeft, en dat ik het er waarschijnlijk mee 'verpest' heb. Het is moeilijk een emotioneel gebonden en toch to-the-pointe brief te schrijven die niet claimerig, slijmerig of zeurderig overkomt, vind ik. Je kunt er lang of kort over doen om hem op te stellen, het punt is dat je precies moet schrijven wat ze wil horen, en dat je niet moet schrijven als ze niets wil horen, en dat het geen zin heeft om te schrijven als ze er al een punt achter heeft gezet. Desalniettemin is dit voor een eerste opzet niet zo slecht vind ik. Schrijffouten moeten er natuurlijk uit, en ik vind het altijd belangrijk mijn gevoel te laten vloeien op het papier en toch zo to-the-point mogelijk te blijven. Plaats anders de bijgewerkte versie op site als je die af hebt?

(Eerste tip: "De afgelopen maand was zeker niet gemakkelijk" weglaten O ja, en ik heb in mijn eigen brief aan haar een ultimatum gesteld. Leek me wel handig voor de duidelijkheid: Reageert ze niet, dan wil ze niet meer. O ja, en schrijf haar van je voelt voor haar!)

Of zeg ik nu hele domme dingen?

Goeiemorgen! Brieven! Ja, ik worstel ook nog steeds met mijn 'Laatste Bericht'. Die is makkelijker dan de jouwe, want die schrijf ik, als ik het ooit ga doen, zonder verwachtingen.

Bij jou is het heel anders! Ik vind het ook een goeie opzet, maarnsoms leestn'ie een beetje als een afscheid of conclusie, ipv een nieuwe poging, bijvoorbeeld als je schrijft: "we hebben elkaar gekwetst, maar ook leuke tijden beleefd", ik zou zoiets wel schrijven, maar het mag wel enthousiaster, die leuke tijden!

Het mooiste vind ik dat simpele stukje: dat we elkaar graag zien.

Fijn om te lezen die zin, zo is het toch, dacht ik meteen. Verdorie, samenwonen of niet, onenigheid over alles, gedoe...terwijl je elkaar gewoon graag ziet.

Succes!

Dat begrijp ik.

Ik lees je tekst natuurlijk ook vanuit mijzelf gezien, dus misschien geldt wat ik zeg niet voor jou, maar toch:

Ik heb in mijn contact met haar er erg voor gewaakt niet het woord "accepteren" te gebruiken. Acceptatie kan betekenen dat je niet gaat vechten, en dat geeft beide rust. Vooral haar, omdat ze zich tot nu toe daar misschien op voorbereidt had.

Maar acceptatie is ook 'neerleggen bij'. Ik denk dat een beter woord is "respecteer": "ik respecteer je beslissing", is mooi en lief naar haar toe, en tegelijkertijd geeft het die rust, en kan het opnieuw beginnen.

iets anders viel mij op: je zegt dat de realtie niet op een slechter moment had kunnen beginnen. Ik zal niet zeggen dat alles gebeurt om een reden, hoewel ik dat graag geloof. Maar wel dit:

Toen mijn vriendin het uitmaakte zei ik precies dat tegen haar: 'ik dacht dat we op het goede moment ontmoetten, maar blijkbaar was dat niet zo".

Zij zei toen: daar ben ik het niet mee eens, we hebben nl veel geleerd. Ook dat we moeten veranderen. En zoiets zeg jij ook. Bovendien, als je zegt dat het niet het goede moment was geef je iets negatiefs aan. het was dus wel het goede moment, want jullie vonden of vinden elkaar lief, en hebben veel geleerd.

Nu is het alleen zaak aan te geven dat er weer een goed moment komt, en je er dan anders en sterker instaat.

Peomlover en Lovertje: ja, ik geef op, ik ben het ermee eens. Ik worstel ook met die brief, maar eigenlijk is wat jij zegt lovertje, wat ik wel geloof. Zeker omdat je zegt dat je wel twijfelde, maar hij met contact glazen ingooide.

Ik dacht tot nu toe steeds dat als zij maar twijfelde en ik schreef, ze wel zou reageren.

Maar het moeilijkste voor mij ooit, is een ander rust geven.

Goeie sessie!