Ik heb het allemaal even van me af moeten schrijven in een brief aan mijn ex, ben er nog niet over uit of ik hem ga versturen, maar het staat wel allemaal op papier nu en dat werkt therapeutisch. Enkel de opsomming van de dingen die ik met hem meegemaakt heb, laat ik hier weg wegens te persoonlijk...

Met de moed der wanhoop dan maar…
Ik weet niet of je de moeite gaat nemen te lezen wat ik je te zeggen heb, ik doe het misschien meer voor mezelf, om het allemaal te kunnen afsluiten. Wat ik na de gebeurtenissen van de afgelopen weken heb kunnen vaststellen is dat JIJ een probleem hebt, om niet te zeggen meerdere problemen. En ergens denk ik wel dat je dat zelf beseft, maar tussen het onder ogen zien en er effectief ook iets aan doen, ligt blijkbaar een te grote kloof.

Ik ga niet beweren dat ik de meest stabiele persoon ter wereld ben, maar ik probeer het onder ogen te zien en er iets aan te doen. Je mag misschien ook wel eens beseffen dat iemand in een relatie met jou gewoonweg labiel WORDT. Jij kan geen stabiliteit geven, je twijfelt voortdurend aan jezelf en aan de relatie, je loopt weg als die persoon die JOU graag ziet te dichtbij komt of als de situatie te moeilijk wordt. Daar wordt een mens niet bepaald rustig en stabiel van…

Jouw leven draait om vluchten, na een jaar weet ik nog niet helemaal waarvoor je vlucht – al heb ik wel een vermoeden – maar vluchten doe je keer op keer. Je vlucht in drank en drugs om de realiteit niet onder ogen te moeten zien of ze in ieder geval wat draaglijker te maken. Zelfs hier thuis, wat voor jou een “veilige” plek had moeten zijn, vluchtte je voor de situatie en voor mij. En ja, het is enorm gemakkelijk om dan de schuld in een ander zijn schoenen te schuiven, om te zeggen dat we niet bij elkaar passen, omdat JIJ het echte leven niet aankan.

Ik heb heel veel nagedacht over mijn aandeel in de breuk. Ja, ik heb fouten gemaakt. Fouten maken is menselijk. Maar als je alles bij elkaar telt, heb jij een pak kansen gekregen die je overboord gegooid hebt. En dat doet mij twijfelen aan jouw oprechtheid, de vraag blijft door mijn hoofd spoken: heb jij me ooit graag gezien? Of was ook ik een vlucht voor jou?

De opgekropte woede en agressie binnenin jou, je onzekerheid, je twijfels, datgene waar je mee zit en OVERDUIDELIJK nooit verwerkt hebt, dat kwam alleen boven als er alcohol in het spel was. Maar dat zijn wel uitingen van een innerlijke strijd en wanneer bepaalde remmingen wegvallen (door alcohol) komen die frustraties pas aan de oppervlakte drijven. Het beste bewijs zijn de intens gemene uitlatingen aan mijn adres die ik keer op keer maar moest slikken. Uitlatingen waarvan je dag nadien zelf goed genoeg besefte dat ik ze niet verdiend had. Je speelt voortdurend (en waarschijnlijk onbewust) een spelletje van aantrekken en afstoten. Langs de ene kant hunker je naar liefde, warmte en geborgenheid, langs de andere kant ervaar je dat allemaal als verstikkend en ga je ervoor op de loop. En laat je de persoon die ECHT om je geeft vertwijfeld en wanhopig achter. Met alle gevolgen vandien…

Je hebt geen vrienden. Oh ja, je kent genoeg mensen, maar echte vrienden, bij wie je terecht kan met je problemen, die zijn er niet. Ook een teken aan de wand zeker… Alles wat te dichtbij komt moet afgestoot worden, want het achterste van je tong laten zien, laten zien wat werkelijk leeft IN jou, dat blijkt te moeilijk en te confronterend. Zolang JIJ die innerlijke demonen het hoofd niet biedt, ga je op dezelfde destructieve manier verder gaan en zal je nooit echte liefde ervaren. Zoals ik een paar weken geleden al zei: je mama zal er niet altijd zijn om je te verzorgen en te beschermen. Je zal ooit op je twee eigen benen moeten staan en ook al is er geld genoeg, dan nog zal dat behoorlijk moeilijk worden. Ik heb je toen beloofd dat ik er altijd zou zijn voor je… En je behandelt me daarop keer op keer als een stuk vuil.

Je kan me nu wel afschilderen als een labiel, geschift mens, maar je vergeet er bij te vertellen hoe je mij behandeld hebt. En dan zijn de mensen niet verbaasd dat ik het even helemaal kwijt was. Maar als ik het optelsommetje van jouw uitbarstingen maak, dan denk ik dat je eens heel eerlijk met jezelf moet zijn en inzien dat JIJ toch een iets groter probleem hebt als ik:

...

Dit is maar een kleine opsomming van wat er het afgelopen jaar van jouw kant gebeurd is. Ik wilde je zo graag helpen, we zaten op zoveel vlakken op dezelfde golflengte, vonden dezelfde dingen leuk, terwijl we langs de andere kant onze eigen interesses hadden. We konden om dezelfde dingen lachen, dachten vaak zelfs hetzelfde. Maar jij WILT niet geholpen worden, omdat toegeven dat je een ENORM probleem hebt te moeilijk is. Je ontvlucht confrontaties, omdat je dan ook met jezelf geconfronteerd wordt. En jij wilt niet dat iemand ziet wat voor een bang, onzeker jongetje er in je schuilt.

Een mens die niet geholpen wilt worden, kan je niet helpen. Het is gemakkelijker de klootzak uit te hangen en op die manier iemand weg te duwen, dan te vechten voor wat we hadden en wat had kunnen zijn. Maar besef wel dat dit JOUW probleem is en niet het mijne. En ik weet dat je dat zelf ook weet, dat je ergens diep vanbinnen beseft dat je met innerlijke demonen zit, dat de kronkels in je hoofd niet normaal zijn. Ik had je ALLES willen geven: een thuis – ok, wat moeilijk gezien de dingen die hier in huis stuk gingen en zo, maar toch - , liefde, warmte, geborgenheid, lekker eten, aandacht, seks, … Ik wilde niet alleen je vriendin zijn, maar ook je maatje, je toevluchtsoord, je veilige haven in de boze buitenwereld.

Dat jij me hierin telkens wegduwde, is niet mijn schuld. Ik weet dat je dit alles langs één kant ook krampachtig nastreeft, maar dat het langs de andere kant te “gevaarlijk” voor je is. Ik zou zo maar eens echt mijn vinger op de zere plekken kunnen leggen. De plekken die boven komen als je gedronken hebt en waar je overduidelijk zelf geen weg mee weet. Ik heb je opgevangen na je ex en toen je moeder in het ziekenhuis lag, ik heb naar je geluisterd als je over je ex bezig was. Ik zou echt alles voor je gedaan hebben… En misschien is dat mijn grote fout geweest… TE graag zien…

Vorige week heb ik het nog tegen je gezegd in de auto: jij beseft niet HOE GRAAG ik je zie. Of gezien heb… Maar ik kan je niet helpen en zolang jij er zelf niets aan doet, zal je de klootzak blijven die ik de afgelopen weken met verbijstering mijn leven in en uit heb zien wandelen. Alles overboord alsof het niets geweest is… Wat achterblijft is totale ontreddering, wanhoop en een ziel die tot in het diepst van haar wezen gekwetst en vernederd is. Vandaar mijn twijfel: heb je ooit een zier om mij gegeven? Want iemand waar je om geeft, die persoon doe je dit niet aan… Behandel mensen zoals je zelf behandeld wilt worden. Met respect voor wie ze zijn en wat ze voor je doen/gedaan hebben.

Ik zou nog zoveel meer kunnen zeggen, maar wat haalt het uit… Je schildert mij nu af als een labiel gekkenhuis, zonder naar jezelf te kijken of tegen andere mensen de ware toedracht te vertellen. Dat is natuurlijk het gemakkelijkste en zo hou je dat valse zelfbeeld van een “ongenaakbare X” hoog. Terwijl je demonen je vanbinnen blijven verwoesten en je dat uitwerkt op de mensen die van je houden. Ja, ik hou van jou. En ik geloof in jou. Maar daar heb jij helaas geen boodschap aan. Je liet me niet toe die muren om je heen te slopen. Dat is vour jou de veiligste oplossing en voor mij de pijnlijkste…

Nog even een tekst die heel toepasselijk is momenteel, lees hem maar eens…

We clawed, we chained our hearts in vain
We jumped never asking why
We kissed, I fell under your spell.
A love no one could deny

Don't you ever say I just walked away
I will always want you
I can't live a lie, running for my life
I will always want you

I came in like a wrecking ball
I never hit so hard in love
All I wanted was to break your walls
All you ever did was wreck me
Yeah, you, you wreck me

I put you high up in the sky
And now, you're not coming down
It slowly turned, you let me burn
And now, we're ashes on the ground

Don't you ever say I just walked away
I will always want you
I can't live a lie, running for my life
I will always want you

I came in like a wrecking ball
I never hit so hard in love
All I wanted was to break your walls
All you ever did was wreck me

I came in like a wrecking ball
Yeah, I just closed my eyes and swung
Left me crashing in a blazing fall
All you ever did was wreck me
Yeah, you, you wreck me

I never meant to start a war
I just wanted you to let me in
And instead of using force
I guess I should've let you win
I never meant to start a war
I just wanted you to let me in
I guess I should've let you win

Don't you ever say I just walked away
I will always want you

I came in like a wrecking ball
I never hit so hard in love
All I wanted was to break your walls
All you ever did was wreck me

I came in like a wrecking ball
Yeah, I just closed my eyes and swung
Left me crashing in a blazing fall
All you ever did was wreck me
Yeah, you, you wreck me
Yeah, you, you wreck me

En toch zal ik je altijd graag zien, omdat ik ergens weet wie je bent. Alleen… die demonen… Die staan onze liefde in de weg… En nu moet ik jou en je innerlijke duivels loslaten. Om zelf te kunnen overleven. Het ga je goed…