ik heb alles opgeschreven wat ik aan hem wilde zeggen. Dat lucht op... en ik ga het gewoon WEL versturen, nu nog niet maar over een paar dagen. Ik moet me gewoon kunnen uitdrukken naar hem. Het gaat helemaal nergens over dat je dan ineens maar stil moet zijn, niks meer mag zeggen en van elkaar niet meer weet hoe je je voelt, als je dag in dag uit je ziel en zaligheid met elkaar gedeeld hebt. Als je een relatie begint ben je met zijn twee, tijdens de relatie ben je met zijn twee, nu de relatie eindigt is dat voor mij gewoon te abrupt. Ik moet het kwijt aan hem. Kan me niet schelen wat hij er mee doet, heb ik ook in de mail gezet. Al lees je het niet, al lees je niks meer van mij, ik moet het kwijt, puur en alleen voor mezelf om het los te kunnen laten. Dat ik tenminste alles gezegd heb wat ik wilde zeggen, in plaats van met dit gekmakende gevoel achter te blijven dat ik nog zoveel wilde zeggen.