Even een kort berichtje van mij...hoe slecht het gister en vanochtend ook leek te gaan, opeens gaat de zon weer een beetje schijnen, voor het grootste deel omdat ik hét rottentamen van het jaar heb gehaald (terwijl ik de twee leerweken daarvoor apathisch op de bank heb gezeten...)! Ik ben zo blij daarom! Maar voel me (raar genoeg) ook ietwat schuldig- een goede vriendin van me heeft echt superhard geleerd en heeft het net niet gehaald, terwijl ik...tja...met niks doen het gewoon even haal...

Maar daar ging het niet om. Weer met Vriend gepraat over hoe nou verder, hoe gemeen hij is geweest ("ik ben vreemd gegaan en hou niet meer van je") en dat we allebei veel beter een tijdelijke break hadden kunnen voorstellen. Dus dat gaan we nu doen, eerst maar eens twee maanden apart wonen, elkaar een paar keer zien voor koffie, een keertje samen uit eten, en aan het eind van de twee maanden ga ik bij hem logeren, maar dus eerst...even twee maanden apart wonen om alles op een rijtje te zetten. Scharrel moet ook weg, heb ik hem duidelijk gemaakt, maar hoe dat zal gaan weet ik niet want hij heeft wel veel meer loze beloftes die kant op laten waaien.

Maar dus, twee maanden break, waarvan één maand geen mogelijkheid om elkaar toch te bellen of zo omdat ik het land uit ben. Ik ben benieuwd...wat vinden jullie? Na het lezen van mijn vorige blogs...complete onzin, ik hou de hoop hoog voor mezelf, etc. etc., of kan hier nog iets uit komen?

Kus Janneke

ps. het is dus niet de bedoeling dat hij na die twee maanden weer stante pede bij mij in trekt...nee, mooi niet! Dat komt misschien later wel, misschien ook niet!