Tja, carnaval he... meer dan een jaar geleden zag ik haar voor het eerst... Zij had net een relatie achter de rug en nog niet toe aan een nieuwe, ik was niet op zoek, maar GOD wat een leuke meid!!! Eigenlijk de hele carnaval en een tijd erna doorgebracht als vrienden, we leerden elkaar beter kennen, ze ging mee op wintersport... Goh, wat een tijd..., nou weet ik wel waarom ze als heks verkleed was, ben ik dan een half jaar zo blind geweest?

Aan alle goede dingne komt een eind zeggen ze, maar waarom al zo snel??? Nauwelijks een jaar later zit je dan in een revalidatiecentrum, geen vriendin meer, wel een ex rijker... Wie me dit een jaar geleden had gezegd, had ik eens vriendelijk uitgelachen... Niet alleen een lijf om te revalideren, maar ook een hart .

Zomaar wat tips van mijn vaste website (voor zwemmers he ) www.zweminfo.nl, missch dat iemand dr nog wat aan heeft, ik probeer in elk geval zoveel mogelijk volgens deze normen te leven...
Titel: Tips voor wedstrijdzwemmers.
20. Ga meer slapen dan je nu doet. (haha, niet voor de langslapers onder ons he ).

24. Als je ergens over twijfelt vraag dan advies!

31. Organiseer met z'n allen eens een leuke avond. (haha, maar dat advies word hier al opgevolgd, dus waar praat ik over ).

42. Denk altijd positief! (dus niet denken dat je iets NIET kan... The sky is the limit...)

46. Stel doelen.

Nou ja, daar ben ik weer, ff zieken. Ik ben de afgelopen dagen in een negatieve spiraal terecht gekomen door mn eigen stommiteit. Dinsdag pakte ik de telefoon op, zonder te kijken wie nu was aan het bellen (DOM DOM DOM, maar was het nu bewust of onbewust :?), nou ja, ik had mn ex dus aan de lijn. Ik weet niet meer waar we over hebben gepraat, niks belangrijks in elk geval, hoe het met me ging enzo, ik was meer naar haar aan het luisteren, zei zelf niet zoveel. Ik had me nog zo voorgenomen om niet op te nemen als zij zou bellen, missch dat ik dan toch maar een ander nr. aan moet vragen . Het deed dus weer "lekker" pijn, maar weer heeft ze het niet over dr vriend gehad (ik weet het niet... zo raar), naja kan ze dan ook maar beter niet doen , maar ze was wel weer (te) aardig en ik ezel kon niet neerleggen. Nou weet ik dus echt niet of ik HAAR nu mis, of het gevoel... Pffff, de eerste keer dat ik echt zo verliefd en nou kom ik dr niet vanaf. En gister werd ik nog lekker ziek erbij, echt helemaal geweldig . Maar weer zien dat ik vlug overeind krabbel nu, maar ALWEER mn hoofd er niet bij. Wat is dat toch met vrouwen??? Nou ja, door schade en schande word je wijs zeggen ze, maar voor mij mogen ze die schade wel laten (schande boeit me niet, trek ik me toch niks van aan ). Kennelijk is mn koppie dus toch niet hard genoeg, daar moet ik dan ook maar eens aan gaan werken . Ben in elk geval (nog steeds) blij dat deze pagina dr is, ben mn ei nu wel weer kwijt, hoewel ik de afgelopen dagen te lusteloos was om ook maar iets te schrijven (of te doen)

Nou goed, eenzaam is missch niet het goede woord, alleen wel . Zit hier maar een beetje mn toetsenbord te mishandelen, niemand meer hier, dus het valt toch niet op . Nou, ik mis haar wel, ondanks dat ze wel mailtjes is aan het sturen (maar die gaan zonder pardon de prullenbak in), die moet ik dan maar niet lezen, ik ben een beetje bang voor de inhoud, dat het op de een of andere manier "lief" is, of weer wat losmaakt. Ik wil echt geen contact meer met dr, ze heeft afgedaan, ik moet door. Dat ze maar gelukkig word met iemand anders.... Nou ja, ik lig hier dus in mn eentje, maar het bevalt best goed, beetje muziek luisteren, beetje hier in mn ldvd-dagboekje schrijven. Als het nou maar niet te goed gaat... :?, en ja, ik denk wel nog steeds aan dr (en aan hoe het had kunnen zijn ), maar ik hoef in elk geval niet meer om het minste of geringste te janken en ik slaap weer fatsoenlijk (werd tijd ook). Nou ja, de verveling slaat nu wel een beetje toe... missch dat ik dit stukje daarom wel heb geschreven.

Het si nu officiel, ik bne een hufter! Ik heb haar nte pijn gedaan, terwjil ik heb beloofd om dat nooit te doen . Ik weet nit hoeveel pijn, mar boeit dast iest??

Ze ws hier, ik wete nit hoe ze t doet, maar er was weer niemnd anders. Ik wist me gene huoding te geven, maar zij ws maar aan t kltsen. Ik wete niet meer waar hte allemal over ging, wnt ik was verdoofd. Ik ws zooooo blji dat ze dr was, mar aan de andre kant wou ik ook maar dta ze was weggebleven. Ze heft hte in iedr geval niet over HEM ghad, mar haar stem... haar ogen... ik heb hte voor altjid verknoeit ben ik bang . OP ene gegeven moment zei zze dat ze spjit had, vna de manier warop ze me heeft behandelt en wiled mn hand vastpkken, ik trok wge (ik weet ngo steeds nite waarom, k was inm paniejk ofzo?).

pffff, ben ik hier wat commentaartjes aan het schrijven, terwijl ik zelf nog niet eens lekker in mn vel zit, daar zullen de mensen wat aan hebben ja . Net was ze op MSN, ze wou me toch echt nog eens spreken (ja, nou wil ze wel komen, maar als ze het uitmaakt, ho maar). Ik weet niet wat ik nou moet, ik zou dr dolgraag willen zien, want ik voel nog steeds wat voor haar, maar van de andere kant... , en ze heeft al een ander, dus waar hoop ik nou eigenlijk op??? Ik kan gewoon niet kwaad op haar blijven, terwijl dat voor MIJ de dingen toch wat makkelijker zou maken (denk ik). En mezelf (in de vorige relaties) maar wijsmaken dat mensen die terugwillen naar hun ex niet goed wijs zijn, uit = uit.

Herstellen, revalideren, dat wordt de komende maanden realiteit (geestelijk en lichamelijk), ja, het doet nog steeds pijn (heel erg zelfs), maar gelukkig zijn er ook mensen die me niet laten zitten, familie, echte vrienden (zowel van het werk als ook van de zwemclub en jullie natuurlijk). Dat de zon schijnt maakt het ook wel makkelijker. Tijd heelt alle wonden zegt men, naja ik hoop t maar. Ik heb in ieder geval tijd om na te denken nu; en alles op een rijtje te zetten. Het zal moeilijk worden, maar ik heb nou in elk geval wat dingen als afleiding, en met dank aan mn zusje een nieuwe uitdaging, een doel om naartoe te werken, ik zal het halen .