Ik dacht voor mijn gevoel dat het beter met mij ging,
en gister ben ik nog bij een vriendin wezen slapen en uitgeweest zaanse schans bezocht
tot ik thuis kwam en dacht aan mn ex, we hadden nog een laatste onderhandeling lopen over een boek dat ik via amazon had besteld voor hem, en hij kreeg hem maar niet binnen, dus bood ik aan om het boek te lenen bij de universiteit, want het boek was niet zo makkelijk verkrijgbaar. en hij heeft het nodig voor zn scriptie.

kreeg ik gister een mailtje , met als bericht laat maar ik heb het boek toch ontvangen

Desondanks ik niet altijd door makkelijke periodes heen ga
wil ik mn mamma bedanken voor alles.

mijn mamma die mij altijd helpt door de goede en slechte tijden
ze deelt mijn verdriet want ze ontfermt zich enorm over het verdriet van haar dochter
ze is mn beschermengel, mn beste vriendin, mnlieve zorgzame moeder

ik voel me slecht alles wat ik gedaan heb
word het voor de zoveelste keer een slaapleoze nacht
en als k wakker worde zijn er alleen maar tranen
kan geen rust of vrede in mn lichaam vinden,
want ik dames en heren heb alles verpest

naief stom dat ik ben
een slimme man heb ik laten gaan ik zag hem nog staan
en kan nu alleen naar sad sonds luisteren van al green en shakira

mi amor ya se fue nunca puedo olividar tus ojos negros y tu sonrisa
tu lindo cara tu fuerza una persona maravillosa

Beste lezers,
ik kan eigenlijk niet slapen van verdriet, veel mensen zullen mij als de slechterik bekeuren na dit verhaal

Het studenten leven heeft veel bij los gemaakt, eigenlijk misschien een beetje te veel
k ben in mijn jongere jaren van mijn 16de tot en met 20ste niet vaak uitgeweest, omdat het altijd tegenzat met vriendschappen maken, hierdoor ben ik vaak deppresief geweest, omdat ik het uitgaansleven wilde ervaren., ik beschouw mezelf niet als verlegen of als iemand die nooit praat, alleen vind ik niet snel een klik met mensen en dan denk ik ligt het aan mij?