Het is nu ondertussen bijna twee maand afgelopen met men ex. Ik mis ze precies nog meer. Geen contact meer, Mis haar en haar lieve dochtertje, die kleine patat was zo gek op me en ik zo gek op haar. Ik beschouwde ze als men eigen dochtertje. Men ex haar mama en haar tante, ik mis ze allemaal zoveel. Waarom?
Omdat ik eindelijk het gevoel had gelukkig te zijn en een gezinnetje en een familie om me heen te hebben. Die ben ik nu allemaal kwijt, en de pijn is inmens. waarom toch?
Ik leef op hoop, wetende dat die vals is, maar hoop doet op dit moment leven. Maar dat intens gelukkig gevoel dat ik had, dat weet ik zeker, is voorgoed verdwenen.

het is een lang verhaal. Vorig jaar deze tijd leer ik een meisje kennen van 26 jaar, met een kindje van 5. Ikzelf ben 42 opdat moment. Zij wodt stapelverliefd en ik hou de boot af. Maar na drie maand geef ik toe aan men gevoelens, enorm bang om haar weer te verliezen enz.
Alles loopt op wieltjes, en we gaan samenwonen in februari. de band tussen mij en haar dochtertje is super. alee alles ok. daar ik een eigen zaak heb en in cashproblemen zat leent haar tante me geld. dit omdat ze zag dat we gelukkig waren.
Nu in Juli komt de tante te weten dat er nog steeds onzekerheid is op financieel vlak en ze gaat fel tekeer tegen haar nichtje dat ik een leugenaar ben enz. Gevolg, men ex zwaar gekwetst en ze voelt zich bedrogen. Ik heb idd niet gezegd dat er nog betalingen waren maar dat kwam omdat die onder controle zijn. zijnde, niet van die aard dat de boel op springen staat. het gevolg, relatie stuk. drie weken geleden zei ze nog tegen mensen dat ze me nog graag ziet en da ze wel weet dat ik dat niet opzettelijk heb verzwegen, maar dat ze zich bedrogen voelt. Tegen mij zegt ze, ik zal u nooit meer met dezelfde ogen kunnen bekijken. Nu net één maand na het breuk is ze halsoverkop verliefd op iemand anders, wat moet ik me nu voorstellen. ik die alles aan het doen was en ben om de zaak en men relatie terug op de juiste sporen te zetten.