Hallo allemaal,

Ik zit hier nog steeds in New York en dacht laat ik eens het internet cafe bezoeken in Manhattan om iets te laten weten hoe het gaat met mij. Nou het gaat prima met met mij, maar dat is denk ik omdat ik nu natuurlijk heel veel afleiding heb. Ik weet niet of iemand hier al eens in New York geweest is, maar het is echt de moeite waard hoor. Hier is altijd wel wat te doen, dus vervelen doe je hier echt niet. Met 32 graden is het hier wel best warm tussen de hoge gebouwen. Maar het is ook warm bij jullie daar heb ik gelezen in de krant.

Lieve mensen,

Nog steeds is het erg zwaar voor me. Ik voel me nergens gelukkig meer hier omdat ook alles maar dan ook alles mij er aan doet denken aan haar. Daarom heb ik een reis geboekt naar mijn favoriete stad New York waar ik al eens geweest ben alleen. Ik hoop dat het mij goed zal doen, maar dat moet lukken. Als je in New York bent is er toch te veel te zien dat ik meschien het andere even vergeet. Ik ga voor 2 weekjes lang dus even genieten daar. Ik vertrek op 3 Juli dus via Brussels Airport richting The Big Apple.

Vanacht weer van de enge dromen. Nu 1tje dat ik van een groote berg sprong, toen ik ben beneden was schoot ik wakker. Hoe erg moet het nog worden voor me?

Vanavond is het precies een week geleden dat ze die zware atoombom liet vallen en bij me weg ging. Gaat het beter met me? nee helemaal niks beter. Ik ben erg bang geworden omdat ik de laatste 2 dagen als ik slaap droom over relaties van heel vroeger toen ik nog op school zat.

Iemand zijn arm om mijn heen zou heerlijk zijn, maar heb niemand.

Wie heeft het recht gegeven om mij dit aan te doen?

Zo als het hier boven staat heb ik vanacht een nachtmerrie gehad. Ik ga de nachtmerrie niet hier neerzetten omdat het erg pijnelijk is. Het was in iedergeval allemaal negatief om me extra pijn te doen. Wat een rot leven nu, als ik wakker ben denk ik aan haar, en als ik slaap ook nog. Totaal geen rust meer.

Als ik buiten kom zie ik de tuin lig stoel staan waar ze altijd in zat in de zon. De andere kant van het bed is leeg waar ze sliep met mij. In de woon kamer op op de bank is een lege plek. Ja en zo zijn er heel veel details die ondragelijk veel pijn en verdriet doen.

Ik voel me slecht en onnodig op deze wereld. De pijn verzacht niet, en me armen en handen en me lichaam, daar voel ik de zenuwen gewoon overal. Ik ben uitgeput doodmoe. Ik ben helemaal niet belangrijk meer vind ik. Heb geen vrienden omdat ik daarvoor nu te slecht voel om die te gaan maken. Hoe hard het ook klinkt, maar ik zie het gewoon niet meer zitten, gewoon omdat ik zoveel van haar hou en haar zo ondraagelijk veel mis. Ik mis haar geurtje, knuffels gewoon alles van haar. Ik vraag me af of dat andersom ook zo is, maar dat gevoel heb ik niet.

Ik probeer afleiding te zoeken, maar kan er niet van genieten. Ben erg moe van het denken, maar raak niet in slaap. Ook hartkloppingen heb ik last van. Wat doet het allemaal zo vresselijk pijn dit verdriet. Al die gedachten dat meschien me ex gewoon zit te genieten terwijl ik hier kapot aan het gaan ben. Waarom kan het gewoon niet anders met een goed gesprek in plek van af en toe eens een sms te krijgen. Normaal staat er van onder in de sms xxx hvj. Maar nu staat er groeten of enkel 1 x.

Misselijk ben ik ook, heb van die braak hoestjes, komt dit bekent voor?