Vandaag voor het eerst naar mijn werk geweest. Collega's waren lief en meelevend. Ik heb om mezelf te beschermen mijn mobiel uitgezet vandaag op mijn werk. Ik ben afgelopen dagen verslaafd geworden aan het staren naar mijn mobiel. Bij elke sms die ik binnen krijg maakt mijn hart een sprongetje..het zal toch niet waar zijn he dat hij me mist... inderdaad het is steeds niet waar. Ik weet dat ik valse hoop heb, maar hoop doet leven zegt men!

Het woord 'gebroken hart' kwam niet in mijn woordenboek voor. Kon me er eigenlijk geen voorstelling van maken. Ik leefde namelijk 6,5 jaar jaar lang op een hele grote roze wolk. Tot afgelopen weekend. Ik ben keihard van die roze wolk naar beneden gevallen in een heel groot gat. Mijn hart is gebroken en wat doet dit ontzettend veel pijn.