Ik zit hier nu al een paar weken op ldvd en het valt me op dat sommigen hier naar een verklaring zoeken van die pijn, proberen het om te buigen naar iets rationeels,iets verstandelijks.
Wel volgens mij kan dat niet. Verliefdheid is iets,als je er voor open staat, dat je overkomt. Ook al denk je logisch en weet je dat het niet kan, je kan daar niets aan doen. Waar komen al die "onmogelijke" liefdes dan vandaan? Het spannende slijt ook daar hoor.

Liefde , echte liefde,voelt toch vaak aan als een kwestie van leven en dood. Het verlies van liefde is een van de ergste dingen die je kan overkomen. Bijna alle mensen zijn daarvan doordrongen." It's the end of the world, it ended when you said goodbye". Heb dit juist gelezen en vond het zo mooi.

Zit momenteel zo diep in de put dat ik er over nadenk om in therapie te gaan. Heeft iemand hier ervaring mee? Nu heb ik het gevoel dat ik hier nooit meer uit kom. Kan bijna niet geloven dat dit goed komt door er over te praten. "Praat" hier ook regelmatig en krijg heel lieve en goed bedoelde antwoorden maar ik kom geen stap vooruit. Het is 2 maanden geleden dat ik nog van hem gehoord heb. Ben ik te ongeduldig?

Ik moet nog eens m'n hart luchten. Sta op het punt om zelf iemand dit alles aan te doen. Zoals jullie misschien weten ben ik getrouwd en heb ik 3 jaar geleden iemand anders ontmoet. Die heeft ondertussen alle contract verbroken en daarmee ook mijn hart. Als ik nu eerlijk ben met mezelf weet ik dat ik mijn man niet graag meer zie. Niet na dat ik die andere heb leren kennen. Ik heb een man die mij doodgraag ziet, hij weet van die andere. Verdenk hem er zelfs van dat hij er een bericht naar gestuurd heeft, hij heeft dat in het verleden al eens gedaan. Maar wil voor ons huwelijk vechten.

Heeft nog iemand dit probleem?
Mijn grote liefde negeerd me sinds een paar weken kompleet. Hebben jullie dat ook, dat gevoel van, ok, ik moet door met m'n leven en toch nog gaan kijken naar hem of haar facebook of whatever, en dan terug helemaal in de put zitten? Geconfronteerd worden met foto's waarop hij dolgelukkig lijkt en jij een als een hoopje ellende achterblijft. Ben weer helemaal over m'n toeren.Probeer er tegen te vechten maar lukt niet. Contact zoeken of niet... Bang voor een boos antwoord,of erger, helemaal niets.

Ik heb het gevoel dat ik nooit meer verliefd ga kunnen worden. Ik vergelijk elke man met hem.
Heeft nog iemand dat gevoel, dat je je ware bent verloren,dat je nooit meer iemand gaat ontmoeten die zo helemaal bij je past? Ik wou dat ik kon gaan slapen en dan wakker worden en hem helemaal vergeten zijn.
Ik zou willen dat ik m'n geheugen kan wissen. Volgens mij is daar al een film over gemaakt,met Kate Winslet.
Hoop nog elke dag dat hij me mist en toch terug komt. Ik wou dat ik boos op hem kon zijn,dat is makkelijker ,denk ik.

Een dikke merci voor al wie gereageerd heeft op m'n vorige blogs. Hier zijn mensen die heel veel steun nodig hebben en ik vind het heel knap dat er anderen zijn die hun ervaringen gebruiken om te helpen. Ik zit in zak en as. Ik ben getrouwd dus en ben hopeloos verliefd geworden op iemand anders. Die heeft nu van de ene moment op de andere alle contact verbroken. Ik zag die man echt heel graag en ik ben er kapot van. Ik kan met mijn verdriet geen kant op. Niemand zou het begrijpen. Ik denk de hele tijd aan hem en hoop steeds dat hij me terug wil.