Hallo allemaal,

Na een tijdelijke afwezigheid, ben ik steeds weer een beetje on-line hier op de site.
Voor wat betreft de Efteling neem ik het tijdelijk waar voor Asarpuk.

Mij vraag is:
Zouden degenen die zich hebben opgegeven, of nog willen opgeven mij even een berichtje willen sturen.
Ik wil even in kaart zien te brengen waar eenieder zo'n beetje vandaan komt.

goetjes,

unaniem

Loop niet weg van je pijn, anders zal die je uiteindelijk inhalen (Marianne Williamson)

Realiseer je hoe moe je bent van niet jezelf zijn. (Judith Hamerlinck)

Als je werkelijk op zoek wilt naar een oplossing, stop dan met het verdedigen van het probleem.

Woede is nooit gerechtvaardigd. (ACIM)

Liefde is niet afhankelijk van omstandigheden, dus je hoeft niet te zoeken naar voorwaarden voor liefde in een situatie. (Judith Hamerlinck

Oordelen zit in het hoofd van degene die oordeelt. (Judith Hamerlinck)

Onvoorwaardelijke liefde: je huisdier maakt het niet uit of je haar slecht zit of je je dik voelt. (Jerry Jampolsky)

Wat zouden filosofen te zeggen kunnen hebben over emoties? Emoties zijn hoogstpersoonlijke aangelegenheden, waarvan de betrokkene zelf al weinig snapt. Het is toch niet de taak van een filosoof om raadselachtige zielenroerselen op te kloppen? Toch roepen emoties filosofische problemen op, waarvan ik er in dit boek enige zal bespreken, telkens met behulp van voorbeelden uit het volle leven. Ik begin met de liefde. Daarbij doet zich een probleem voor waarop de Amerikaanse filosoof Robert Nozick ons met de neus op heeft geduwd. Je houdt van iemand, vanwege haar fraaie ogen, haar gracieuze gestalte en omdat ze je zo in de watten legt. Even later kom je een ander tegen met nog fraaiere ogen en een nog gracieuzere gestalte, en je denkt dat ze je zal vertroetelen op een manier die je niet eerder hebt meegemaakt. Toch is dat voor de meeste mensen geen reden om te switchen. Blijkbaar is het de persoon die je liefhebt, en zijn het niet haar kenmerken. Vaak blijft iemand van een ander houden, terwijl inmiddels heel wat van haar eerdere kenmerken zijn veranderd, en meestal niet ten goede. Liefde is volgens Nozick 'historisch': gebonden aan de persoon die je toevallig hebt ontmoet en met wie je nu eenmaal een gemeenschappelijke geschiedenis bent aangegaan. Sinds Nozick zijn beroemde boek (Anarchy, State and Utopia) heeft geschreven, is er een kwart eeuw verstreken, in welke periode het aantal zilveren huwelijksfeesten drastisch is afgenomen. 'Seriële monogamie' is gangbaarder geworden: velen hebben tijdens hun leven meerdere partners, maar niet allemaal tegelijk. Ze zijn telkens weer trouw aan één persoon uit de hele reeks. Geconfronteerd met dit maatschappelijke verschijnsel, zou Nozick kunnen zeggen dat zijn historische liefdestheorie nog steeds opgaat, alleen duren de histories wat minder lang. Bij de overgang van de ene naar de andere treden er meestal fricties op, die niet passen in het rozige beeld dat Nozick schetst van liefdesrelaties: mensen vallen juist wel voor fraaiere ogen en gracieuzere gestaltes. Houden we dan toch van algemenere kenmerken en niet van historische personen? De bedrogen echtgenote beaamt dit volmondig: die hufter is alleen maar bezweken voor goudblonde lokken. Ze voegt er echter aan toe dat hij dus nooit echt van haar heeft gehouden. Daarmee ondersteunt ze precies Nozicks romantische visie: als je waarlijk van iemand houdt, ruil je haar niet in voor een ander die hoger scoort op je verlanglijstje. Daarom zegt niemand tegen zijn liefde van het moment dat hij haar trouw blijft voor de duur van hun relatie. Trouw in goede dagen en in kwade dagen tot de dood ons scheidt, dat beloven we elkaar telkens opnieuw, en alleen buitenstaanders bezien dat tafereel met enige achterdocht. Of maken we onszelf maar wat wijs en moeten we leren om onszelf met de blik van een cynische buitenstaander te benaderen?

In de afgelopen weken heeft iemand een verhaal gepost over knikkers en zand in een pot en zo.
Weet iemand waar, of bij wie ik dat kan vinden???

groetjes,

unaniem