Beste bloggers,

Het weekend even zwaar gehad, maar na vandaag ging het wel een beetje. Had haar wel in mijn hoofd zitten maar dan meer zonder emoties. Hoewel ik haar natuurlijk wel ergens miste.
Kwam zo net even een foto van haar tegen en gelijk storte alles weer in wat ik de afgelopen 2 dagen had opgebouwd en begint de machine in mijn hoofd weer op te starten.
Dacht ik sterker aan het worden was, maar na zo'n kleine moment opname lijkt het wel of je weer terug geslingerd wordt in de tijd. Ongelooflijk !!!!
Raar toch dat iemand zo'n invloed op je welzijn kan hebben.

Vandaag weer zo'n klote dag gehad, waarin ik niks anders doe als peikeren en mijmeren.
Barst van de hoofdpijn en ben al 2 keer op bed gaan liggen om te slapen. Was vanmorgen ook al te vroeg wakker.
Toen ik wakker werdt realiseerde ik me ook dat ik ook erg had liggen dromen, maar de dromen zelf kon ik me niet herinneren.
Waarom blijft het toch zo moeilijk? Zelfs na een aantal weken van geen contact met haar.

Je nooit kunnen bereiken met mijn gevoel
Wat was dan mijn ervarings doel?
Wat is de reden geweest om jou te kennen?
Om jou te missen, moet ik nog wel aan wennen

Ik bekijk nog alles een beetje negatief
Heb ik te maken gehad met een emotie dief?
Was je dan zo uit op mijn verdriet
Misschien wel, maar geloven kan ik het niet

Vandaag kwam “jou vergeven” nog voorbij
Maar mijn gevoelsschip maakte gelijk averij
Daarvoor was ik nog niet toe bereid
Dat zal me iets anders moeten leren, de tijd

Maar kwaad doen wil, kan en mag ik je niet
Daarmee doe ik mezelf straks alleen verdriet

Beste forum leden,

Wat ik vaak tegen kom op blogs is dat men met gemengde gevoelens een antwoord moet geven op de vraag of je nog contact moet zoeken met de ex of niet.

Bedrogen door je eigen leugens.
Verstrikt in je eigen gevoel.
Je lichaam totaal van slag.
Ronddwalend zonder enig doel.

Vertel jezelf maar dat je gelukkig bent.
Dat dit is wat je echt wilt.
Bedrieg je eigen hart maar.
Je verlangen wordt nooit gestilt.

Ze zullen je achtervolgen.
Uiteindelijk zal je breken.
Als je dan durft toe te geven dat je spijt hebt.
Kom dan niet bij mij op je knieën smeken.

Onze liefde was alles.
Het voelde als leven.
Je had het allemaal.
Maar moest het zonodig opgeven.

Ik ben nu onbereikbaar.
En wordt nooit meer van jou.
Jij maakte alles stuk.

Na een 3 jarige relatie met iemand van wie ik veel hield en dit uiteindelijk is misgegaan ( zij had te maken gehad met incest ) waar ik uiteindelijk zelf wel goed overheen gekomen ben, had ik voor mezelf besloten dat ik voorlopig wel open zou blijven staan voor een relatie, maar ik meer in een afwachtende houding zou gaan staan. Het tegen geslacht moest eerst maar eens laten zien dat ze interesse in mij hadden en dan zou ik er wel voor open staan.