Het is nu bijna zeven maanden geleden dat de crisis in mijn huwelijk is ontstaan en 20 weken geleden dat ik nog gepost heb op ldvd... Degenen die mijn verhaal niet kennen, kunnen gerust eens kijken naar mijn vroegere posts.

Misschien dat het hoop geeft aan sommigen, want er is veel (in de positieve zin) verandert sindsdien. Begin januari is, eindelijk, het weer omgeslagen en begon er hoop op te lichten waar voorheen enkel verdriet, wanhoop, angst, twijfels en pijn zaten. Mijn vrouw heeft toen definitief gekapt met haar andere relatie en is stilletjesaan (een proces dat nu nog bezig is) gaan beseffen wat ze allemaal op het spel heeft gezet. Zeer langzaamaan zocht ze ook opnieuw toenadering tot mij en groeiden we weer naar elkaar toe. Het is zeker nog niet allemaal koek en ei, maar het evolueert wel gestaag in de goede richting en het zien van elke stap naar een nieuwe toekomst geeft kracht en energie om er nog een te nemen. Het vervagen van de angstbeelden en pijn maakt het ook stukken eenvoudiger om het leven terug op te nemen en er weer volledig voor te gaan. Een ding is zeker: zo'n crisis maakt je aanzienlijk sterker! Nooit heb ik me zo zelfzeker gevoeld als de laatste weken (en ik voel zelfs heel duidelijk aan dat dit blijvend is, ook al strandt onze relatie toch nog op de valreep).