Hoi allemaal,

Het is nu bijna 2 maanden geleden dat ik hier iets heb neergezet na mijn breuk met mijn vriendin.
De eerste maand is voor mij een hele grote warrige gebeurtenis geweest. Ik was mezelf niet, kon niet eten, slapen en werken ging ook moeilijk. Na deze maand vol verdriet en vragen zoals 'waarom?' en 'hoe kan ze me dit aandoen?' ben ik toch gaan beseffen dat ik niet naar haar meer moest kijken maar naar mezelf. Zij zit er niet echt mee dat ik zoveel verdriet heb en ze gaat vrolijk verder met haar nieuwe leven.

Hey allemaal,

Even een update van mijn situatie voor diegene die zich er in interesseren.

Gedragen door wanhoop en verdriet glij ik langzaam af.
Af naar een andere kant, de kant van alleen en stilte.

Hunkerend naar het verleden val ik in een roes van ongeloof.
Ongeloof over de woorden die je dwars door mijn hart boorde.

Waarom doen mensen elkaar pijn die bijna onverdraagzaam is?
Pijn die voelt alsof je alle ellende door je aderen voelt vloeien.

Elk klein minuscuul detail doet me herinneren aan jou.
Waarom ben je verdwenen naar een andere toekomst?

Gebroken zit ik in mijn gedachten alles duizenden keren te herhalen.

Het is nu 3 weken geleden dat mijn vriendin mij heeft verlaten voor een ander. Ruim twaalf jaar samen en nu opeens is ze er niet meer.

Daar was ze dan om 3 uur. Ze zag er goed uit en rook ook lekker. Ik moest meteen huilen toen ik haar zag. Zij was heel koel en emotieloos en rationeel.
Ik heb haar de brief overhandigd en die heeft ze gelezen. Ook hierop kreeg ik weinig reactie. 'Mooi' was het enige wat ze zei.

Nog 2 uur wachten totdat ze langs komt. Om drie uur zal ze voor het eerst weer voor me staan na onze breuk. Ik ben helemaal hyper en emotioneel en kan niet wachten tot ze er is. Ik weet dat ik er niets van moet verwachten maar voor mij is de wond nog te vers. Ik hoop dat we goed kunnen praten en dat ik het kan opbrengen om haar te woord te staan. Ik geef haar een brief met al mijn gevoelens en vragen over de afgelopen 12 jaar en hoe dit zomaar is geeindigd. Ik zit allemaal senarios te bedenken hoe dit afloopt maar diep in mijn hart weet ik het: ze is en blijft weg.

Nog 2 uur....

Stennis