Hallo vrienden,

Ik heb P. net een mailtje gestuurd, dit naar aanleiding van een gesprek. Ik ben benieuwd wat jullie hiervan vinden, of ik de goede woorden heb gebruikt, of ik er uberhaupt goed aan heb gedaan om haar meteen te mailen. Ik wil nu wel eens duidelijkheid van d'r. Wat vinden jullie van de mail..?

Ik had haar dus net aan de lijn, want ik moet ff wat met haar regelen omtrent een nieuw huisje dat ik heb en een paar dingetjes die hier nog van haar zijn. Dus belde ik haar op, want was ook wel benieuwd hoe het ermee ging. Maar mijn vermoedens van dat ze me 'ineens' lijkt te willen bannen uit d'r leven, lijken nu waar. Ze deed kil en afstandelijk, vijandig bijna, kortaf. En dus heb ik haar daarom deze mail gestuurd:

Vrienden, lotgenoten en wat al niet meer...

Wat voel ik mij toch gesteund door al die reacties op mijn blog over dat mijn ex doodleuk op msn komt melden dat ze na vijf weken een 'nieuwe' heeft... Zo zeer als dat deed, zo in oorlog ik was met mijn gevoelens daardoor, zo gesteund hebben mij jullie reacties!!!

En ze hebben mij ook de nodige dingen doen inzien. Nu, een paar dagen later, heb ik echt een strijdbaar gevoel. Dat klinkt misschien raar, maar woorden van anderen kunnen je soms dingen laten inzien die ook waar zijn. Positieve dingen, in de zin van dat het niet aan jou ligt. Dingen die het een en ander in perspectief plaatsen.

Hoi iedereen,

Ik heb het hier al vaak gelezen en het moment dat het mij zou gebeuren heb ik gevreesd. Het liefst had ik het zo laat mogelijk gehad, of zelfs helemaal niet, want je weet dat het pijn gaat doen. Wanneer dan ook.

Oftewel...Ze heeft een nieuwe. Vijf weken na onze breuk heeft ze zaterdag en zondag met een andere gezoend en meteen maar verliefd. Aldus P. Bah...balen...

Leuk voor haar, maar ben ik nou egoistisch als ik zeg dat het wel heel snel is... Vijf weken, hallo hee! Maar ja, er zijn ook mensen die tijdens de relatie al hun partner aan een ander verliezen en da's nog erger houd ik me maar voor.

Ik sprak zojuist mijn ex - wat blijft het toch gek om haar zo aan te duiden - en eigenlijk voor het eerst was het een gesprek waarin het niet ging over contact houden of niet, gevoelens of niet, maar gewoon over koetjes en kalfjes. Ik zal me er bij neer moeten leggen dat het of geen contact is, of zo'n contact. Want haar mooie woorden over vrienden etc, die blijken mijns inziens nog altijd loze te zijn geworden.

Eigenlijk is het heel naief dat ik dacht dat het zou lukken als vrienden, zelf snapte ik dat nooit zo van mensen. Het zal dus wel niet lukken, denk ik nu. Ik kan wel steeds blijven terugvallen op haar mooie woorden dat ze nog eens langskomt etc etc etc.... Maar laat ik mezelf niet voor de gek houden...

Hallo mensen die dit - hopelijk - lezen en daar - hopelijk - ook een reactie op plaatsen,

Laat ik beginnen te zeggen dat ik een paar weken geleden deze site vond. Ik weet niet of je echt mag zeggen dat ik liefdesverdriet heb, de ene keer voelt het zo, de andere keer niet. Want mijn ex-vriendin (tsjonge, het blijft raar om dat te typen) en ik besloten samen uit elkaar te gaan. Eigenlijk mag ik dus niet zeuren, denk ik wel eens. Maar toch heb ik soms het gevoel liefdesverdriet te hebben, door de manier waarop we er beide verschillend mee omgaan. In haar geval soms onduidelijk en kil. En dat doet wel eens pijn.