hier zit ik weer , te janken achter m'n computer.
Vandaag weer zo'n vreselijke dag , net als gisteren en als morgen waarschijnlijk, houd het dan nooit eens op.
Waarom zie ik de laatste dagen totaal niet meer dat het ook niet meer goed ging op het laatst hier in huis en dat ze soms best een vervelend karakter had?
Zie haar alleen maar voor me de hele tijd en denk aan alle leuke dingen die we samen deden en de fantastische sex die we altijd hadden.

Op mijn werk probeer ik me nog in te houden, om dan zodra ik thuis ben weer in huilen uit te barsten, ik lijk wel een klein kind.

Hoi Krulie,
Bedankt voor je reactie, je weet niet hoeveel zulke kleine dingen betekenen in deze tijd voor mij.
Bedank ook iedereen die even met me wil praten tegenwoordig, want dat is het enige wat ik op dit moment nog heb, dat je even van je af kan praten en het erover kan hebben. Dat lucht dan weer even op.
Hoewel ik wel merk in mijn vrienden en familiekring dat ze ook wel weer eens ergens anders over willen praten, het is toch alweer zo'n 5 maanden aan de gang. Dat is ook wel logisch.
Maar bij mij is het nog steeds een gevecht tussen mijn hoofd en mijn hart.

Hoi, ik ben Roel.
Na 4 jaar een relatie waarvan het laatste jaar te hebben samengewoond is mijn vriendin weggegaan.
We hebben vorig jaar januari samen een huis gekocht omdat we graag bij elkaar wilden leven, maar het probleem was dat het tussen haar zoon en mij niet goed liep.
Toch dacht ik dat dat mettertijd wel goed zou komen en hebben we de stap gewaagd.